Tο ΔΝΤ έστειλε έμμεσο μήνυμα προς κεντρικούς τραπεζίτες και υπουργούς Οικονομικών που συναντώνται στη Λίμα του Περού, ότι η επόμενη χρηματοπιστωτική κρίση στον πλανήτη πιθανόν να είναι και ζήτημα χρόνου.
Ο κίνδυνος ενός νέου χρηματοπιστωτικού κραχ έχει αυξηθεί ξανά και η Ελλάδα συνεχίζει να αποτελεί πηγή ενός καινούργιου σοκ στο παγκόσμιο σύστημα, προειδοποιεί το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Στην εξαμηνιαία έκθεσή του «Global Financial Stability Report» που έδωσε χθες στη δημοσιότητα, το Ταμείο έστειλε έμμεσο μήνυμα προς κεντρικούς τραπεζίτες και τους υπουργούς Οικονομικών που συναντώνται αυτό το Σαββατοκύριακο στη Λίμα του Περού για την ετήσια σύνοδό του, ότι η επόμενη χρηματοπιστωτική κρίση στον πλανήτη πιθανόν να είναι και ζήτημα χρόνου.
Η έκθεση τονίζει ότι η επιβράδυνση της Κίνας και η συρρίκνωση του διεθνούς εμπορίου υπονομεύουν τη σταθερότητα των υπερχρεωμένων οικονομιών των αναδυόμενων αγορών.
Προειδοποιεί ότι οι ισολογισμοί επιχειρήσεων και τραπεζών σε αυτές τις οικονομίες είναι υπερβολικά «τεντωμένοι» λόγω του εκτεταμένου δανεισμού που προηγήθηκε μετά το κραχ το 2008, ο οποίος αποτιμάται πλέον στο εκρηκτικό ποσό των 3,3 τρισ. δολαρίων.
Επιχειρήσεις, τράπεζες και οικονομίες των αναδυόμενων αγορών είναι ιδιαίτερα ευάλωτες σε μια αύξηση των αμερικανικών επιτοκίων και αντιμέτωπες με την επιδείνωση του κόστους εξυπηρέτησης του χρέους τους.
Το ΔΝΤ τονίζει ότι η απειλή των αναδυομένων είναι μόνον ο ένας από την «τριάδα των κινδύνων» που θα μπορούσαν να χτυπήσουν τη παγκόσμια χρηματοπιστωτική σταθερότητα –και να οδηγήσουν ενδεχομένως σε απώλειες ίσες με το 3% του παγκόσμιου ΑΕΠ.
Ο δεύτερος μεγάλος κίνδυνος έχει να κάνει με τα «κληροδοτήματα» της προηγούμενης κρίσης στις ανεπτυγμένες οικονομίες, ειδικά στην ευρωζώνη.
Στο πλαίσιο αυτό, η Ελλάδα αποτελεί δυνητικό κίνδυνο τόσο για την ευρωζώνη όσο και τις διεθνείς αγορές, αν και οι αποφάσεις των τελευταίων χρόνων έχουν βοηθήσει στη μείωση της μεταβλητότητας και του ρίσκου.
Το Ταμείο επισημαίνει μεταξύ άλλων ότι η άμεση έκθεση των ιδιωτικών τραπεζών έχει μειωθεί σημαντικά στην Ελλάδα σε σχέση με το 2010 και ότι το νέο πρόγραμμα στήριξης ενισχύει τη συλλογική δέσμευση στην ευρωζώνη.
Ωστόσο προειδοποιεί ότι ελλείψει μεγαλύτερης ενοποίησης αυξάνονται τα ερωτήματα για τη βιωσιμότητα της ευρωζώνης, ιδίως μετά την απειλή εξόδου από το ευρώ όπως εκδηλώθηκε στις διαπραγματεύσεις Ελλάδας-πιστωτών αυτό το καλοκαίρι.
Παρότι ακόμη εκτιμά ότι ο κίνδυνος μετάδοσης από τις πρόσφατες δυσκολίες της Ελλάδας στις αγορές είναι σχετικά περιορισμένος, το Ταμείο θεωρεί ότι η μόλυνση των αγορών μπορεί να γίνει έμμεσα μέσω απώλειας της εμπιστοσύνης αν η κατάσταση επιδεινωθεί ξανά.
Ο τρίτος μεγάλος κίνδυνος για το Ταμείο είναι οι διεθνείς κεφαλαιαγορές, που είναι πολύ πιθανόν να μεταδώσουν και να εξαπλώσουν τα οποιαδήποτε αρνητικά σοκ εμφανιστούν στην παγκόσμια οικονομία αντί να τα απορροφήσουν.
Το ΔΝΤ κάνει έκκληση για μια «επιτυχή ομαλοποίηση» που θα πραγματοποιηθεί μέσω μιας «συλλογικής προσπάθειας», η οποία μεταξύ άλλων θα περιλαμβάνει:
α. συνέχεια της χαλαρής νομισματικής πολιτικής από τις κεντρικές τράπεζες της Δύσης και αναστολή της αύξησης των επιτοκίων στις ΗΠΑ έως ότου διαπιστωθεί η σταθερή αύξηση του πληθωρισμού και της απασχόλησης,
β. ολοκλήρωση της τραπεζικής ένωσης στην ευρωζώνη και επίλυση του προβλήματος των «κόκκινων» δανείων,
γ. επιτυχή διαδικασία εξισορρόπησης της ανάπτυξης στην Κίνα και υιοθέτηση πολιτικών-ανάχωμα στις απειλές που αντιμετωπίζουν οι αναδυόμενες αγορές,
δ. προστασία έναντι της έλλειψης ρευστότητας στις κεφαλαιαγορές.
Παταγώδης αποτυχία…
Αν μη τι άλλο, τόσο οι εκκλήσεις όσο και οι προειδοποιήσεις του Ταμείου επιβεβαιώνουν την παταγώδη αποτυχία διόρθωσης του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος μετά το κραχ του 2008.
Οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζουν σήμερα οι αναδυόμενες αγορές δείχνουν την αδυναμία διασφάλισης ότι οι τράπεζες εκεί διακρατούν επαρκή θεματικά και περιορίζουν τον υψηλού ρίσκου δανεισμό.
Δείχνουν ακόμη ότι το φθηνό χρήμα που δημιουργήθηκε από τις κεντρικές τράπεζες με τις πολιτικές των μηδενικών επιτοκίων και της ποσοτικής χαλάρωσης στη Δύση για τη διάσωση των ανεπτυγμένων οικονομιών (ή καλύτερα των εμπορικών τραπεζών τους), επί της ουσίας πλημμύρισε τις αναδυόμενες αγορές, τροφοδότησε «φούσκες» και ενθάρρυνε τις εκεί επιχειρήσεις προς υπερδανεισμό και χρέη.
Αυτή η στρέβλωση των πολιτικών τους, αυτή η παταγώδης αποτυχία των κεντρικών τραπεζιτών και των κυβερνήσεων της Δύσης και μάλιστα επί επτά συναπτά έτη δεν αφήνουν πολλά περιθώρια ελπίδας για τη συνέχεια.
Πηγή: Efsyn.gr , Συντάκτης: Μπάμπης Μιχάλης
