Ένα αμερικανικό στοίχημα υψηλού κινδύνου. Σήμερα στην αμερικανική θεώρηση Κίνα και Ρωσία είναι οι δύο πτυχές μιας κοινής απειλής.
Ένα αμερικανικό στοίχημα υψηλού κινδύνου
Στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη στα τέλη του μήνα θα παραστούν οι ηγέτες της Ιαπωνίας, της Αυστραλίας, της Νέας Ζηλανδίας και της Νότιας Κορέας, μια εξέλιξη σημαντική που κινδυνεύει να περάσει σε δεύτερο πλάνο αν ο Ερντογάν εξακολουθήσει να προβάλλει βέτο στην ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στην Ατλαντική Συμμαχία.
Η παρουσία στην ισπανική πρωτεύουσα των ηγετών των τεσσάρων δυνάμεων της περιοχής Ασίας-Ειρηνικού αποτυπώνει τη βούληση της Ουάσινγκτον να εμπλέξει το ταχύτερο δυνατό τους Ευρωπαίους συμμάχους της στην αντικινεζική συμμαχία που προσπαθεί να στήσει στην ευρύτερη περιοχή.
Έτσι, πριν ξεκαθαρίσει ο ορίζοντας της σύγκρουσης στην Ουκρανία και ενώ Βερολίνο, Παρίσι και Ρώμη βρίσκονται σε κατάσταση σοκ από την επερχόμενη πολλαπλή κρίση -κυρίως ενεργειακή και επισιτιστική-, ο Μπάιντεν επείγεται να δεσμεύσει το ΝΑΤΟ στην πολιτική ανάσχεσης της Κίνας στην περιοχή Ινδικού-Ειρηνικού.
Με την πρόσκληση του ασιατικού κουαρτέτου στη Μαδρίτη προφανώς υπάρχει απάντηση στο ερώτημα ποια αντιπαλότητα θα επιλέξει ο Λευκός Οίκος ως στρατηγική προτεραιότητα των ΗΠΑ.
Η απάντηση είναι διμέτωπη, ταυτόχρονη ψυχροπολεμική αντιπαλότητα με τη Ρωσία και την Κίνα.
Πριν από πενήντα χρόνια οι ΗΠΑ προσέγγισαν την Κίνα του Μάο για να διαπραγματευθούν από θέση ισχύος με την ΕΣΣΔ του Μπρέζνιεφ.
Σήμερα στην αμερικανική θεώρηση Κίνα και Ρωσία είναι οι δύο πτυχές μιας κοινής απειλής.
Χωρίς τη χειραγώγηση της Ευρώπης, μια στόχευση που έχει προαπαιτούμενο μια ελεγχόμενη ψυχροπολεμική αντιπαράθεση με τη Ρωσία, οι ΗΠΑ δεν μπορούν να πιέσουν αποτελεσματικά την Κίνα.
Στη σκιά μιας προσχηματικής συμμαχικής ενότητας, Βερολίνο, Παρίσι και Ρώμη δεν είχαν τη βούληση αλλά και τη δυνατότητα να εναντιωθούν στην παρουσία των τεσσάρων του Ειρηνικού.
Ο διμέτωπος ψυχρός πόλεμος της Δύσης
Ο διμέτωπος ψυχρός πόλεμος της Δύσης με τη Ρωσία και την Κίνα είναι ένα αμερικανικό στοίχημα υψηλού κινδύνου, καθώς είναι πολύ πιθανό να λειτουργήσει στη δυναμική της αυτοεκπληρούμενης προφητείας, να επισπεύσει δηλαδή τη δυσμενή εξέλιξη που προσπαθεί να αποτρέψει.
Με άλλα λόγια να πυροδοτήσει την πρώτη μετά τις ανατροπές του 1989-91 αντιαμερικανική συσπείρωση στη διεθνή σκηνή.
Τούτων λεχθέντων το παράδοξο είναι προφανές: αν το 1972 οι ΗΠΑ δεν άντεχαν ταυτόχρονη αντιπαράθεση με τη Μόσχα και το Πεκίνο, την αντέχουν ύστερα από μισό αιώνα;
Πηγή: Efsyn.gr, Γιώργος Καπόπουλος
