Φίλιππος Σαρδελιάνος
Πως θα “επενδυθούν” τα χρήματα που θα πάρει ο δήμος από το Γερμανοελληνικό ταμείο μέλλοντος
– Παράλληλα ο κ. Λαζουράς ανακοίνωσε και το που σκέφτεται; ή συναποφάσισε; με το μορφωτικό σύμβουλο της πρεσβείας; ότι θα διαθέσει τα 100-150 χιλ. ευρώ που προφανώς του υποσχέθηκε να του δοθούν; σε πρώτη; ίσως δόση.
Οι κασέτες
– 1) Να δοθούν 10-12 χιλ. ευρώ, για να αγοραστούν από το Δήμο ή το Μουσείο, συνεντεύξεις, αφηγήσεις, συγγενών θυμάτων ή αυτοπτών μαρτύρων, 90 ωρών διάρκειας, όπως είπε, που η κ. Γιώτα Κωνσταντοπούλου (σαν εκπρόσωπος του Μουσείου) πήρε και κάποιος κ. Κακολύρης κατέχει και δεν δίνει αν δεν του παραδοθούν 130 ευρώ ανά ώρα αφήγησης! Και ρωτάμε εμείς (όπως και ο δημ. σύμβουλος κ. Θ. Παπαγεωργίου ρώτησε και απάντηση δεν πήρε). Η κ. Κωνσταντοπούλου δεν έπαιρνε αυτές τις συνεντεύξεις για λογαριασμό του Μουσείου; Το Δ.Σ. του Μουσείου με ομόφωνη απόφαση του, από 16.9.2000 ακόμα την εξουσιοδοτεί: “… να συγκεντρώσει και παραδώσει το μουσειακό υλικό που συνδέεται με το Ολοκαύτωμα ενθυμήματα, φωτογραφίες, ιστορικά έγγραφα, βιβλία, βίντεο, κασέτες κλπ….”. Δεκαπέντε χρόνια αργότερα δεν έχουν παραδοθεί οι κασέτες. Δεν έπρεπε μαζί με όποιο άλλο υλικό έχει συγκεντρώσει, σαν υπεύθυνη του Μουσείου, να τα έχει παραδώσει; Γνώριζαν οι συμπατριώτες που έδωσαν τις αφηγήσεις αυτές ότι θα πουληθούν στο Μουσείο έναντι 130 ευρώ την ώρα; Από ποιούς έχουν παρθεί οι συνεντεύξεις; Από τους ίδιους και τους ίδιους; Δεν θα πρέπει να σταματήσει αυτό; Δεν θα πρέπει να ακούγονται όλες οι απόψεις ή δεν το επιτρέπει (χρηματοδοτεί;) η Γερμανική πρεσβεία; Συνεντεύξεις μονόπλευρες ως συνήθως. Ποιος επιμελήθηκε τις ερωτήσεις για να έχει και τις αντίστοιχες γνωστές απαντήσεις; Οφείλει να απαντήσει η κ. Κωνσταντοπούλου.
Η μετάφραση των “πρακτικών” του συμποσίου των 50 χρόνων
– 2) Να δοθούν 10 χιλ. ευρώ ώστε ο κ. Σοκορέλης (το όνομα του οποίου αφαίρεσε από τα “πειραγμένα” πρακτικά) να προχωρήσει σε μετάφραση και έκδοση του βιβλίου που εξέδωσε ο κ. Φλάϊσερ, στα Γερμανικά με τα “πρακτικά” του συνεδρίου των 50 χρόνων, που έγινε στην Αθήνα το 1993. Εδώ θέλουμε να διευκρινίσουμε στον κ,. Λαζουρά επειδή πάλι το 1993 δεν είμαστε θυρωροί της Χαριλάου Τρικούπη αλλά στα Καλάβρυτα, εκδίδοντας την τοπική εφημερίδα ΑΛΗΘΕΙΑ, ότι το βιβλίο του κ. Χάγκεν Φλάϊσερ και της κ. Λουκίας Δρούλια που εκδόθηκε το 1999 με τον τίτλο: “Von Lidice bis Kalavryta, widerstand und Besatzungsterror: Studien zur Repressahenpraxis im Zweiten Wettkrieg”. (Από το Λίντιτσε στα Καλάβρυτα. Αντίσταση και κατοχική τρομοκρατία: Μελέτες για την πρακτική των αντιποίνων στο Β΄παγκόσμιο πόλεμο), εκδόσεις METROPOL, Βερολίνο 1999 σελ. 296, με τιμή 38 μάρκα τοτε, δεν είναι τα πρακτικά του συνεδρίου όπως (παραπλανητικά;) μας λέει ο κ. Λαζουράς ή λάθος τον ενημέρωσαν; Το βιβλίο του κ. Φλάϊσερ (και της κ. Δρούλια) περιλαμβάνει μιά επιλογή, επεξεργασία και διευκρίνηση κάποιων εισηγήσεων, κυρίως τριών Γερμανών και δύο Τσέχων, που συμμετέχουν στο διεθνές συμπόσιο που διοργανώθηκε από το Δήμο Καλαβρύτων στην Αθήνα το 1993 με θέμα: “Αντίσταση και αντίποινα στο Β΄παγκόσμιο πόλεμο”, με αφορμή τα 50 χρόνια από το Ολοκαύτωμα.
Στο διήμερο Συμπόσιο, εκτός των Γερμανών, έγιναν και πολλές άλλες εισηγήσεις από Έλληνες, Βρετανούς κλπ. που δεν περιλαμβάνονται στο εν λόγω βιβλίο, αξιόλογες και κυρίως σημαντικές, όπως π.χ. του Άγγλου Michael Arton “Οι δραστηριότητες της Αγγλικής αποστολής πριν την σφαγή των Καλαβρύτων” του κ. Δημ. Κανελλόπουλου “Επιχείρηση Καλάβρυτα – αντίποινα ή ένα σκοτεινό πολιτικό έγκλημα;”. Επίσης δεν περιλαμβάνονται στο βιβλίο Φλάϊσερ, τα συμπεράσματα και η συζήτηση (στρογγυλό τραπέζι) με τον κ. Βάσο Μαθιόπουλο, Γ. Κουμάντο, Κ. Δεσποτόπουλο, Δ. Τσάτσο κλπ. Ξεκαθαρίζουμε λοιπόν πως άλλο πράγμα τα πρακτικά του Συμποσίου, για τα 50 χρόνια, τα οποία θα έπρεπε να έχει εκδώσει ο Δήμος, αφού σαν διοργανωτής έχει τα πνευματικά δικαιώματα, επιχορηγήθηκε άλλωστε τότε (με το ποσό των 10 εκ. δρχ.; τι απέγινε το ποσό;), και άλλο το βιβλίο του πανέξυπνου ……… Αυστριακό-Γερμανό-Έλληνα κ. Φλάϊσερ που σύμφωνα με το ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ (Φάνης Ζουρόπουλος) “… ζει χρόνια στην Ελλάδα και ερευνά τη συμπεριφορά των συμπατριωτών του, και των τότε συμμάχων τους Γερμανών, στη δια΄ρκεια της κατοχής στην Ελλάδα ερχόμενος όχι πάντα όμως, σε ευθεία αντιδιαστολή με την ενοχή τους….”. Ποιοί και γιατί προσπαθούν να κάνει ο Δήμος μετάφραση – έκδοση του βιβλίου Φλάϊσερ λέγοντας ότι είναι τα πρακτικά του συμποσίου των 50 χρόνων; Πόσα χρήματα εισπράχθηκαν και ποιος τα καρπώθηκε από την πώληση του βιβλίου στη Γερμανία που τότε εξαντλήθηκε νωρίς; Για τον πανέξυπνο κ. Φλάϊσερ, συνεργάτη και των Γερμανικών Ιδρυμάτων στην Ελλάδα, που τείνει να μονοπωλήσει την ιστορία των Καλαβρύτων και γενικά την ιστορία του Β΄παγκοσμίου πολέμου στην Ελλάδα, και που σε κάθε του εμφάνιση στην τηλεόραση, κοινή ή όχι με τον Γερμανό πρέσβη, δεν παραλείπει να απευθύνεται υβριστικά στους Καλαβρυτινούς που διαφωνούν με τις απόψεις του θα γράψουμε σε επόμενο άρθρο μας. Ο Δήμος αν θέλει, έστω και τώρα, 22 χρόνια μετά, που πλέον έχουν προκύψει νέα στοιχεία, και η ιστορική έρευνα έχει προχωρήσει, να εκδώσει τα πρακτικά του Συμποσίου για τα 50 χρόνια, έχει το σχετικό φάκελο με τις εισηγήσεις. Εκτός και αν θέλουν με τα χρήματα του Γερμανο – ελληνικού ταμείου να μας πλασάρουν άλλο ένα βιβλίο με απόψεις Γερμανών για το Ολοκαύτωμα. Το Γερμανοελληνικό Ταμείο Μέλλοντος μιλάει άλλωστε για “έρευνα της αντίστασης”. Γιατί λοιπόν δεν πρότειναν, αντί για ένα ακόμα βιβλίο με απόψεις Γερμανών, να εκδοθούν επί τέλους τα “6 ΤΕΤΡΑΔΙΑ” του Δημήτρη Μίχου που “σαπίζουν” στα υπόγεια του Μουσείου; Μήπως δεν το επιτρέπει η Γερμανική πρεσβεία; Μήπως εννοεί άλλου είδους “έρευνα της Αντίστασης”;
Το γλυπτό φάντασμα
– 3) Πρότεινε τέλος ο κ. Λαζουράς για ένταξη στο Γερμανοελληνικό ταμείο μέλλοντος την αποπληρωμή (με 30-40 χιλ. ευρώ) ενός γλυπτού, 3-4 μέτρων ύψους, κόστους 110 χιλ. ευρώ; που κανείς στα Καλάβρυτα δεν γνωρίζει τι παριστάνει, ποιος αποφάσισε την κατασκευή του, ποιοί έχουν προπληρώσει έναντι ποσά και διάφορα άλλα. Εδώ θέλουμε να τονίσουμε πως στα Καλάβρυτα, μοναδική εξαίρεση σε σχέση με τους άλλους δήμους της Αχαΐας, δεν υπάρχει μνημείο της Εθνικής Αντίστασης. Τυχαίο; Μήπως δεν το επιτρέπει η Γερμανική πρεσβεία; Είναι τυχαίο που στην κατ’ εξοχή πόλη της Αντίστασης, στην Πελοπόννησο, κατά της Γερμανοφασιστικής κατοχής με τις τόσες νικηφόρες μάχες κατά των Ιταλών και Γερμανών δεν υπάρχει μνημείο; Είναι τυχαίο που ποτέ ο κ. Λαζουράς δεν σκέφτηκε, δεν φρόντισε, δεν ενδιαφέρθηκε, να τιμήσει την ενωμένη Αντίσταση, στην κατ’ έτος καθιερωμένη πανελλαδικά επέτειο, στις 25 Νοεμβρίου, όπως κάνουν οι γειτονικοί δήμοι; Μήπως δεν το επιτρέπουν οι σχέσεις του με τη Γερμανική Πρεσβεία;
Η εμπλοκή του προέδρου κ. Παπούλια
– Χρησιμοποίησε ο κ. Λαζουράς την έκφραση ότι ο Πρόεδρος κ. Παπούλιας συναποφάσισε με τον Γερμανό πρόεδρο την ίδρυση του Γερμανοελληνικού Ταμείου Μέλλοντος. Όμως, όπως πολύ σωστά του επισημαίνει και το Εθνικό Συμβούλιο για τις αποζημιώσεις δεν προκύπτει, μέχρι στιγμής, από πουθενά ότι ο κ. Παπούλιας συναποφάσισε. Συνεχίζοντας ο κ. Λαζουράς έπλεξε το αντιστασιακό εγκώμιο του κ. Παπούλια, για να πείσει το Δ.Σ. Θα το παραβλέψουμε και δεν θα απαντήσουμε σε ένδειξη σεβασμού στο θεσμό του Προέδρου. Άλλοι, άλλωστε, πιο ειδικοί και γνώστες έχουν εκφράσει τις απόψεις τους περί αυτού. Θα μεταφέρουμε όμως στον κ. Λαζουρά μια μόνο παράγραφο από άρθρο του Θανάση Καρτερού στο HOTDOC (Αύγ. 2014): “… Μπορεί να είναι συμπαθής, να έχει μια πολιτική διαδρομή που χαίρει μεγάλης πολιτικής εκτίμησης, αλλά ως πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας ο κ. Κάρολος Παπούλιας δεν έχει να υπερηφανεύεται για πολλά πράγματα. Αφήνει πίσω του μια χώρα ρημαγμένη, εξουθενωμένη, στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Και μια δημοκρατία καταρρακωμένη από τον αυταρχισμό των δανειστών και των πολιτικών εκπροσώπων τους. Όλα αυτά με τη δική του υπογραφή. Και το κόστος για όλα αυτά δεν το πληρώνει ο κ. Κάρολος Παπούλιας αλλά όλοι εμείς….”. Και θα συμπληρώσουμε εμείς. Ελπίζουμε να μη βάλει ο Πρόεδρος τώρα στο τέλος της θητείας του, άλλη μια τέτοια υπογραφή, για το Γερμανοελληνικό ταμείο μέλλοντος, που καταρρακώνει ακόμα περισσότερο τη δημοκρατία και ενισχύει, ακόμα περισσότερο, τον αυταρχισμό των δανειστών.
Δική του επιτυχία η συγγνώμη στους Λυγκιάδες !
– Δεν παρέλειψε ο κ. Λαζουράς να επιτεθεί κατά των μελών του Εθνικού Συμβουλίου για τις Αποζημιώσεις επειδή …. τόλμησαν να κρατήσουν πανό, στους Λυγκιάδες (5.3.14), για τις αποζημιώσεις μπροστά στο Γερμανό πρόεδρο, και … ευλογώντας τα γένια του είπε και το εξής ανέκδοτο: “Από μένα και τον κ. Φλάϊσερ επηρεάστηκε και πείστηκε ο Γερμανός πρόεδρος να ζητήσει συγνώμη για το έγκλημα των Γερμανών στους Λυγκιάδες και όχι από κάποιους που σήκωσαν πανώ….”. Εδώ τα σχόλια βέβαια περιττεύουν. Τα αφήνουμε στους αναγνώστες.
Το δίκτυο μαρτυρικών πόλεων έχει πάρει απόφαση για το Γερμανοελληνικό ταμείο μέλλοντος;
– Έδωσε, με δυσκολία, απάντηση στο ερώτημα αν γνωρίζει την ίδρυση του Γερμανοελληνικού ταμείου μέλλοντος, το Δίκτυο Μαρτυρικών πόλεων, του οποίου αυτή την περίοδο έχει την προεδρία, αν έχει πάρει σχετική απόφαση, κλπ. Με δυσκολία είπε ναι. Πως συμφωνεί το Δίκτυο Μαρτυρικών πόλεων για την ίδρυση, τους σκοπούς κλπ. του εν λόγω ταμείου. Η ερώτησή μας είναι: Θα μπορούσε να μας κοινοποιήσει τη σχετική απόφαση; Διότι, από όσο μπορούμε να γνωρίζουμε, επί προεδρίας του, το Δίκτυο Μαρτυρικών Πόλεων εμφανίζει έντονα σημεία διάλυσης. Ελάχιστα δυστυχώς μέλη του συμμετείχαν φέτος, (Ιούλ. 2014) στη συνεδρίαση στο Δίστομο, και δέχτηκε αυστηρότατες κριτικές γι’ αυτό.
Τα “πειραγμένα” πρακτικά
– Αυτά και άλλα ακόμα δεν περιλαμβάνονται στα “πειραγμένα” πρακτικά που έσπευσε να δημοσιοποιήσει μετά το θόρυβο που δημιουργήθηκε από τη σχετική απόφαση. Επαναλαμβάνω μάλιστα, για να πείσει τους συμπολίτες, επανέλαβε δυο και τρεις φορές τη φράση ότι δεν απεμπολούμε τις Γερμανικές αποζημιώσεις. Ρωτάμε ποιός γράφει και ποιός υπογράφει αυτά τα “πειραγμένα” πρακτικά κ. Λαζουρά; Αυτός είναι άλλος ένας γρίφος που καλείται να λύσει επιτέλους μια σωστή αντιπολίτευση που θα πρέπει να υπάρξει (θα υπάρξει;) από τον Σεπτέμβριο. Ονόματα αφαιρέθηκαν, φράσεις προστέθηκαν, ενώ άλλες παραλείφθηκαν όπως αυτή του κ. Χρυσανθόπουλου “μας πετάνε κόκκαλα και εμείς τα γλύφουμε”.
Η αλαζονεία του 53%
– Στην ανακοίνωσή του, που υποτίθεται, δίνει “απαντήσεις” ο κ. Λαζουράς (4.8.2014) στις έντονες αντιδράσεις σχετικά με το ζήτημα του Γερμανοελληνικού Ταμείου μέλλοντος, μεταξύ των άλλων επικαλείται αλαζονικά το 53% των ψήφων που πήρε στις πρόσφατες εκλογές με το οποίο, άκουσον άκουσον, “… η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών τάχθηκε φανερά και ξεκάθαρα με τη θέση της συνεργασίας και περαιτέρω εμβάθυνσης των σχέσεων φιλίας και συναδέλφωσης των λαών έναντι αυτών που έλεγαν ανεπιθύμητοι οι γερμανοί επίσημοι στα Καλάβρυτα”. Κατ’ αρχάς δεν υπάρχει πολίτης που να μην θέλει τη συνεργασία και την εμβάθυνση των σχέσεων φιλίας και συναδέλφωσης των λαών. Μόνο κουτοπονηριά και προβοκάτσια μπορεί να κρύβει μια τέτοια φράση. Άλλο όμως η φιλία και η συναδέλφωση των λαών, με ανιδιοτέλεια και ισοτιμία, και άλλο οι γερμανοί επίσημοι (πρεσβευτές κλπ) να αποτελούν τιμώμενα πρόσωπα στα Καλάβρυτα και να επιβάλλουν τους τόνους, να δίνουν τους ρυθμούς της Γερμανολαγνείας με όλα τα συνεπακόλουθά της και να επιβάλλουν τις απόψεις τους στα σοβαρά θέματα της παραδοχής του εγκλήματός τους και της καταβολής των αποζημιώσεων.
– Τώρα το 53% δυστυχώς είναι γεγονός. Ελπίζουμε να μη το μετανιώσουν σύντομα αυτοί που το έδωσαν. Ελπίζουμε να αποδειχτεί ότι δεν το έδωσαν σε επικίνδυνους για τα Καλάβρυτα ανθρώπους. Σε καμμιά όμως περίπτωση το 53% δεν δόθηκε για να μας παραδώσει “αλυσοδεμένους” στους “Γερμανούς επισήμους ο κ. Λαζουράς. Και μια άλλη διάσταση του 53% που ……. ” σκοπίμως διαφεύγει του κ. Λαζουρά. Το 53% του το έδωσε ο … τερατογενής Καλλικρατικός δήμος. Το κάτω από ποιές συνθήκες το έδωσε, το πως και το γιατί, είναι αυτονόητο σε όλους μας. Κάποια από αυτά γράφτηκαν στο διαδίκτυο και κατόπιν …. παρεμβάσεων αποσύρθηκαν άρον, άρον…
– Η πόλη όμως των Καλαβρύτων, που άμεσα την ενδιαφέρει το ζήτημα των γερμανικών παρεμβάσεων δεν του έδωσε πλειοψηφία. Αυτό, αν δεν το έχει κατανοήσει αντικατοπτρίζεται στο τοπικό συμβούλιο Καλαβρύτων όπου δεν διαθέτει πλειοψηφία. Δύο από τους τρεις συμβούλους ανήκουν στην αντιπολίτευση. Οι τοπικοί σύμβουλοι, τα τοπικά συμβούλια, έχουν πλέον ενισχυμένες αρμοδιότητες. Έχουν ισχυρό ρόλο και λόγο. Το τοπικό συμβούλιο Καλαβρύτων, με την ανάληψη των καθηκόντων του 1.9.2014, ελπίζουμε θα εκφράσει αυτό το ρόλο και λόγο και θα δώσει κατάλληλη απάντηση στην αλαζονική τοποθέτηση περί του 53%.
Τελικά
Οι Καλαβρυτινοί, τα θύματα, οι απόγονοί τους, όσοι δεν έχουν γονατίσει, δεν θα αποδεχτούμε τις μεθοδεύσεις τύπου Γερμανοελληνικού ταμείου μέλλοντος, για μας χωρίς εμάς. Συντεταγμένοι με το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας, που αντιπροσωπεύει και εκφράζει όλες τις απόψεις της Ελληνικής Κοινωνίας, και αφού επαναλάβουμε την καταληκτική φράση της ανακοίνωσής του για το θέμα του Γερμανοελληνικού ταμείου μέλλοντος (3.8.2014) ότι: “… ο αγώνας μας δεν στρέφεται κατά του γερμανικού λαού, με τον οποίο αισθανόμαστε αλληλέγγυοι, αλλά επιδιώκουμε την απόδοση δικαιοσύνης. Και σ’ αυτό θα είμαστε αμετακίνητοι….” οφείλουμε να δηλώσουμε:
– Ότι δεν παζαρεύουμε, με φραγκοδίφραγκα, την ανεξαρτησία μας, την περηφάνιά μας, την ιστορία μας. Δεν ξεπουλάμε τους αγώνες της Εθνικής Αντίστασης και τη θυσία των δικών μας για την ελευθερία και εθνική ανεξαρτησία μας. Αλλά και οι Γερμανοί θα πρέπει να μας ευγνωμονούν, που με τους αγώνες μας και οι Έλληνες, τους απαλλάξαμε από το Χιτλεροφασιστικό καθεστώς και τους οδηγήσαμε στο δρόμο της Δημοκρατίας (;)
– Το Γερμανικό κράτος οφείλει να παραδεχθεί, χωρίς περιστροφές και αιτιολογίες, τα εγκλήματα της Βέρμαχτ, του Γερμανοφασιστικού στρατού κατοχής στην Ελλάδα 1941-1944, να τα αναγνωρίσει και να ζητήσει απερίφραστα συγνώμη.
– Το Γερμανικό κράτος οφείλει, άμεσα, να αποζημιώσει, για τις υλικές καταστροφές, την πυρπόληση των σπιτιών μας, τη λεηλασία των περιουσιών μας, το πλιάτσικο στις επιχειρήσεις, την αρπαγή των ζώων. Κάθε άλλη, εκ του πονηρού παρέμβαση θα μας βρει αντίθετους.
Το Καλαβρυτινό “παιδομάζωμα” του 1956 και η “αλτρουΐ-στρια”, η “ανθρωπίστρια” κ. Σράμ.
– Και κάτι ακόμα. Χρησιμοποίησε ο καλλικρατικός δήμαρχος κ. Λαζουράς στα επιχειρήματά του στο Δημ. Συμβούλιο 25.7.2014 για να πείσει τους Δημ. Συμβούλους να συναινέσουν στην ένταξη των Καλαβρύτων στο υπό ίδρυση “Γερμανοελληνικό ταμείο μέλλοντος”, αλλά και στις ανακοινώσεις – απαντήσεις τους στη συνέχεια το επιχείρημα ότι: “… η συζήτηση στην πόλη και οι σχέσεις που πρέπει να έχει με τη Γερμανία, έχει γίνει και έχει λυθεί από χρόνια, από την αποστολή των νέων Καλαβρυτινόπουλων το 1953 στη Γερμανία για εκπαίδευση και επαγγελματική αποκατάσταση”. Δεν είχαμε σκοπό να αγγίξουμε αυτή την “πληγή”. Αλλά αφού μας την “κουνάνε” συνεχώς σαν απόδειξη της Γερμανικής “αγάπης” και “αλληλεγγύης” προς τα Καλάβρυτα οι Γερμανοί, και εν προκειμένω ο πρόθυμος συνεργάτης τους κ. Λαζουράς, όσο πιο ήπια μπορούμε, σε πρώτη φάση, θα τους παραθέσουμε τα παρακάτω:
– Στη δεκαετία του ’50 και ’60 σκοπός της Γερμανικής πολιτικής (των Αμερικάνων) ήταν η συνεννόηση με την Ελληνική Κυβέρνηση για θέματα μεταπολεμικής περιόδου ….. παρακάμπτοντας τα αγκάθια του παρελθόντος, όπως τα Καλάβρυτα. Στα πλαίσια αυτής της “Γερμανοελληνικής φιλίας” ήρθε και η Σραμ στα Καλάβρυτα. Η παμπόνηρη, θρασύτατη και μοχθηρή αυτή Γερμανίδα, ήρθε στα Καλάβρυτα, αφού πρώτα είχε μεταμορφωθεί από εθνικοσοσιαλίστρια σε απλή σοσιαλίστρια, κινούμενη καθαρά στο υπόβαθρο του ψυχροπολεμικού κλίματος της εποχής και όπως η ίδια μας λέει “… με πεποίθηση για την ακεραιότητα του Γερμανικού στρατού κατοχής “και με φανατική την άρνηση να αποδεχτεί την Ελληνική Αντίσταση κατά της Γερμανοναζιστικής κατοχής: Ήρθε να “βοηθήσει” και με τη συνεργασία της κ. Αγρίου (επίσημης “συνεργάτιδας των Εγγλέζων), κρατικών υπαλλήλων αξιωματικών, βουλευτών του καθεστώτος Παπάγου και Καραμανλή, και των νικητών του εμφυλίου, κατάφερε και “έπεισε” πραγ-ματοποιώντας το δικό μας “παιδομάζωμα”. Διάλεξε! για “βοήθεια” μόνο παιδιά που οι οικογένειές τους κατά τη διάρκεια της κατοχής ήταν “… εντελώς αθώοι” και όχι “… τους υιούς των συμμοριτών”. Οι φράσεις σε εισαγωγικά είναι δικές της. Σαν προϋπόθεση δηλαδή για να βοηθηθεί κανείς, από την εν λόγω κυρία, και σαν απαράβατος όρος τέθηκε η “υπογραφή” ότι η οικογένειά του δεν είχε καμμία σχέση με την Εθνική Αντίσταση. Παραθέτω (από το αρχείο μου) ανατριχιαστικό διάλογο της Σραμ με βουλευτή της επαρχίας του Εθνικού Συναγερμού. ΣΡΑΜ: “… αυτή είναι σίγουρα μια καλή σκέψη. Όμως ανησυχώ μήπως με την ευκαιρία αυτή έρθουν και γιοί ανταρτών, δηλαδή δολοφόνων των στρατιωτών μας να επωφεληθούν από την προσφορά μας. Για τα Καλάβρυτα ξέρω ότι δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση. Γιατί η εκτέλεση έγινε πριν αρχίσει η δράση των ανταρτών. Στα χωριά όμως υπήρχαν άνθρωποι τους οποίους εκτέλεσαν αργότερα και με το δίκιο τους….” Και ο ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ απαντάει: “…αυτό το ξέρω και εγώ. Δεν υπάρχει πιο παθιασμένος εχθρός των ανταρτών από την Κυβέρνηση, η οποία πολέμησε άγρια με αυτούς τρία ολόκληρα χρόνια. Μπορείτε να είστε ήσυχη ότι η κυβέρνηση και το κυβερνητικό κόμμα θα σας συστήσουν μόνο γιους από καθωσπρέπει πατεράδες…”.
– Έτσι επέβαλε στην Καλαβρυτινή κοινωνία την “Γερμανοελληνική συμφιλίωση” και “συνεργασία” των δύο λαών. Έτσι “έπεισε”. Έτσι έβλεπε τη “βοήθεια” η μισαλλόδοξη, βαθιά θρησκευόμενη, κατά τα άλλα, κυρία Σραμ. Και η καλαβρυτινή κοινωνία άφωνη και τρομοκρατημένη. Οι δημοκρατικοί πολίτες, οι αγωνιστές της Αντίστασης, όσοι είχαν επιζήσει του εμφυλίου, ήταν στις φυλακές, στην εξορία, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στα στρατοδικεία, στα εκτελεστικά αποσπάσματα, ή φυγόδικοι. Οι οικογένειές τους στα Καλάβρυτα, τα παιδιά τους, υπέφεραν και πείναγαν στα παραπήγματα. Και κατά την “αλτρουΐστρια κυρία Σραμ, δεν είχαν δικαίωμα βοήθειας. Οι οικογένειές; τους βίωσαν τη διάκριση και την εξαίρεση από κάθε βοήθεια, ακόμα και από αυτή του Ερυθρού Σταυρού. Τέτοιου είδους “συζητήσεις” γίνονταν τότε για τις “σχέσεις” που έπρεπε να έχει η πόλη με τη Γερμανία, αλλά και γενικότερα.
– Ας μην προχωρήσουμε πιο πέρα,. προς το παρόν, για την “εκπαίδευση” την “επαγγελματική αποκατάσταση” και γενικά την κατάληξη των Καλαβρυτινών παιδιών που τότε έφυγαν στη Γερμανία, μετανάστες, όπως άλλωστε και εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι Έλληνες με τις περίφημες συμφωνίες Καραμανλή – Αντενάουερ. Κλείνοντας να μην παραλείψω δυο πράγματα:
1) Οι αρμόδιες Γερμανικές υπηρεσίες έχουν ήδη κοστολογήσει και υπολογίσει την τριετή “υποστήριξη” των Καλαβρυτινών μεταναστών σε 400.000 μάρκα τότε ((PAAH B 26/17 Politische Beziehungen ET BRD zu Grienhenland). Με το ποσό (όπως και άλλες “προσφορές” τους) έχουν “χρεώσει” τα Καλάβρυτα. Σε κάθε ευκαιρία επαναφέρουν το θέμα στο προσκήνιο και μέσω προθύμων, όπως τώρα με τον κ. Λαζουρά.
2) Η Σραμ (Ehrengard Schramm) και ο σύζυγός της ήταν μέλη του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος. Ο σύζυγός της φανατικός ναζί, μέλος των ΕΣ ΕΣ, και αυτή έζησαν στο περιβάλλον του Χίτλερ. Παντρεύτηκαν το 1925. Ο σύζυγός της (PETSY Etnst Schramm 1894-1970) εντάχθηκε στο NSDAM το 1939, και από το 1939 μέχρι το 1945 υπήρξε ειδικός συνεργάτης, σύμβουλος του Χίτλερ, επικεφαλής του ημερολογίου πολέμου της Βέρμαχτ, σε άμεση επαφή με Γενικό Στρατηγείο, σαν συντάκτης εκθέσεων.
(Αυτά προς το παρόν). Θα πρέπει να ντρέπονται όσοι επικαλούνται θετικά τα γεγονότα εκείνης της εποχής και όσοι αναφέρονται στη Σραμ σαν “αλτρουΐστρια”, “ανθρωπίστρια” ή ευεργέτιδα των Καλαβρύτων (όπως π.χ. ο πρόεδρος του Δημοτικού Μουσείου και το ντοκιμαντέρ της Ένωσης Καλαβρυτινών Αθήνας).
αναδημοσίοευση από το
http://www.kalavrytanews.com/2014/08/h-germanikh-epelash-sta-kalavryta-2-sardelianos.html
