του Ανδρέα Καρίτζη*
Μετά από δυόμισι χρόνια μιας πολιτικής που δεν σεβάστηκε τη βούληση του ελληνικού λαού, μετά από δυόμισι χρόνια βαρβαρότητας, τώρα τον λόγο έχει ο ίδιος.
Η ελληνική κοινωνία μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί το αυτονόητο. Είναι απολύτως εύλογο και νηφάλιο το αίτημα για αλλαγή πορείας μετά από πέντε χρόνια εφαρμογής μιας καταστροφικής και αναποτελεσματικής πολιτικής. Οτιδήποτε άλλο πλήττει ευθέως το αίσθημα αυτοσεβασμού της ίδιας της κοινωνίας.
Λένε ότι η Ελλάδα θα “απογειωθεί” όπου να ‘ναι. Να θυμίσουμε ότι αυτή η πολιτική είναι μόνιμη. Η ανταγωνιστικότητα, όπως την εννοούν, θα σπρώχνει πάντα τις κοινωνίες στην άβυσσο. Καμιά κοινωνία στην ανατολική Ευρώπη ή και αλλού δεν συνήλθε ποτέ: πτώση του προσδόκιμου ζωής και του μορφωτικού επιπέδου, κοινωνική εξαθλίωση και πολυδιάστατη παρακμή.
Λένε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δύο επιλογές: υποταγή ή καταστροφή. Στην πραγματικότητα απειλούν τον ελληνικό λαό ότι, αν αξιώσει αξιοπρέπεια και σεβασμό, τότε θα τον καταστρέψουν. Δημαγωγούν και τρομοκρατούν για να δικαιολογήσουν τη δική τους μνημονιακή πολιτική επιλογή. Ωστόσο, όταν ένας λαός αξιώσει το αυτονόητο και απειληθεί με καταστροφή, τότε δύο φορές πρέπει να σηκώσει το ανάστημά του. Ένα τέτοιο δίλημμα είναι προσωπική προσβολή για κάθε πολίτη, για κάθε κοινωνία.
Λένε ότι αγωνίζονται για την πατρίδα. Όμως, πόσο πατριωτικό είναι να τρομοκρατείς ένα κομμάτι της κοινωνίας ότι θα χάσει ό,τι του έχει απομείνει, αν αξιώσει να σταματήσει μια πολιτική εξαθλίωσης; Πόσο πατριωτικό είναι κάποιοι να κοιτάνε την “πάρτη” τους, αδιαφορώντας ακόμη και αν οι συμπατριώτες τους λεηλατούνται; Πόσο πατριωτικό είναι ο ελληνικός λαός να μην έχει κανένα λόγο για τις υποδομές, τις παραλίες, τα δάση, το υπέδαφος κ.ο.κ.; Πόσο πατριωτικό είναι να αποδυναμώνονται οι κρατικές επιχειρησιακές δυνατότητες της Ελλάδας όταν έχουμε εισέλθει σε μια περίοδο έντονων γεωπολιτικών αναταράξεων;
Πατριωτισμός είναι να διαπνέεσαι από το αίσθημα της κοινής μοίρας. Να σέβεσαι και να αγαπάς τους συμπατριώτες σου και τον τόπο σου. Όχι να θες το ξεπούλημά τους. Να είσαι έτοιμος να θέσεις τον εαυτό σου δίπλα στους υπόλοιπους, να εξαρτάς την τύχη σου από τη δική τους. Να νιώθεις ότι έχεις ευθύνη απέναντι στις προηγούμενες γενιές γι’ αυτά που σου κληροδότησαν, αλλά και απέναντι στις επόμενες για το τι θα τους παραδώσεις. Είναι το αίσθημα του ανήκειν που σε οδηγεί στην αυτοθυσία, αν χρειαστεί, για το κοινό καλό.
Δεν είναι η αδιαφορία και ο κυνισμός απέναντι στην εξαθλίωση γύρω μας. Σε όσους και όσες αντιλαμβάνονται τον πατριωτισμό ως κάτι που δεν έχει να κάνει με τις δικές τους ευθύνες και επιλογές, ας τους θυμίσουμε ότι οι εθνικές γιορτές -για τις οποίες είναι τόσο υπερήφανοι- υπάρχουν γιατί κάποιοι, κάποτε δεν λούφαξαν, αλλά θεώρησαν προσωπική τους υπόθεση την υπεράσπιση της κοινωνίας τους.
Λένε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει μόνο την εξουσία και τάζει τα πάντα. Όμως, αυτή η πολιτική δύναμη ήταν έξω από το “πάρτι” αυτών που τάχα “νοιάζονται”. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελείται από ανθρώπους που θα μείνουν εδώ ό,τι και να γίνει, γι’ αυτή την κοινωνία νοιάζονται γιατί μόνο αυτή έχουν. Γι’ αυτό ακούνε πιο πολύ τι λένε οι πολίτες αυτής της χώρας παρά οι υπερ-εθνικές ελίτ που επιχειρούν να ελέγξουν τις κρίσιμες αποφάσεις, επιβάλλοντας μια νέα απολυταρχία, αυτή τη φορά των αγορών. Γι’ αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ πάντα θα ρωτάει τον ελληνικό λαό για τα κρίσιμα θέματα και δεν πρόκειται να τον προδώσει σε κλειστά δωμάτια.
Σε ιστορικές στιγμές τις μεγάλες επιλογές τις κάνει ο λαός. Ας διαδώσουμε το μήνυμα της σπουδαιότητας των στιγμών και ας αξιώσουμε από τους γύρω μας υπευθυνότητα και σοβαρότητα. Ας αποφασίσουν οτιδήποτε αρκεί να το κάνουν με καθαρό μυαλό γνωρίζοντας τι σημαίνουν οι επιλογές τους. Αυτές οι ημέρες είναι εκείνες όπου οι “επιπολαιότητες” πληρώνονται πολύ ακριβά.
Στις εκλογές η ελληνική κοινωνία αναμετριέται με τον εαυτό της. Για όλους και όλες είναι μια άσκηση ηθικής και αξιακής αντοχής. Μια κοινωνία που επαναφέρει στο προσκήνιο τις ηθικές ποιότητες και τα αξιακά κοιτάσματα που καθιστούν μια κοινωνία πραγματικά ανθρώπινη δεν έχει τίποτα να φοβηθεί, γιατί δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορεί να αντιμετωπίσει. Για να αξιώσουμε σεβασμό από τους άλλους (πιστωτές, οικονομικές ελίτ κ.ο.κ.) πρέπει πρώτα να έχουμε κατακτήσει τον αυτοσεβασμό μας ως κοινωνία. Μια κοινωνία που σέβεται η ίδια πρώτα και κύρια τον εαυτό της είναι μια κοινωνία που έχει ήδη κερδίσει.
* Ο Ανδρέας Καρίτζης είναι μέλος της Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ
από http://left.gr/news/i-istoriki-eykairia-toy-ellinikoy-laoy
Η ιστορική ευκαιρία του ελληνικού λαού
Μετά από δυόμισι χρόνια μιας πολιτικής που δεν σεβάστηκε τη βούληση του ελληνικού λαού, μετά από δυόμισι χρόνια βαρβαρότητας, τώρα τον λόγο έχει ο ίδιος.
Η ελληνική κοινωνία μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί το αυτονόητο. Είναι απολύτως εύλογο και νηφάλιο το αίτημα για αλλαγή πορείας μετά από πέντε χρόνια εφαρμογής μιας καταστροφικής και αναποτελεσματικής πολιτικής. Οτιδήποτε άλλο πλήττει ευθέως το αίσθημα αυτοσεβασμού της ίδιας της κοινωνίας.
Λένε ότι η Ελλάδα θα “απογειωθεί” όπου να ‘ναι. Να θυμίσουμε ότι αυτή η πολιτική είναι μόνιμη. Η ανταγωνιστικότητα, όπως την εννοούν, θα σπρώχνει πάντα τις κοινωνίες στην άβυσσο. Καμιά κοινωνία στην ανατολική Ευρώπη ή και αλλού δεν συνήλθε ποτέ: πτώση του προσδόκιμου ζωής και του μορφωτικού επιπέδου, κοινωνική εξαθλίωση και πολυδιάστατη παρακμή.
Λένε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δύο επιλογές: υποταγή ή καταστροφή. Στην πραγματικότητα απειλούν τον ελληνικό λαό ότι, αν αξιώσει αξιοπρέπεια και σεβασμό, τότε θα τον καταστρέψουν. Δημαγωγούν και τρομοκρατούν για να δικαιολογήσουν τη δική τους μνημονιακή πολιτική επιλογή. Ωστόσο, όταν ένας λαός αξιώσει το αυτονόητο και απειληθεί με καταστροφή, τότε δύο φορές πρέπει να σηκώσει το ανάστημά του. Ένα τέτοιο δίλημμα είναι προσωπική προσβολή για κάθε πολίτη, για κάθε κοινωνία.
Λένε ότι αγωνίζονται για την πατρίδα. Όμως, πόσο πατριωτικό είναι να τρομοκρατείς ένα κομμάτι της κοινωνίας ότι θα χάσει ό,τι του έχει απομείνει, αν αξιώσει να σταματήσει μια πολιτική εξαθλίωσης; Πόσο πατριωτικό είναι κάποιοι να κοιτάνε την “πάρτη” τους, αδιαφορώντας ακόμη και αν οι συμπατριώτες τους λεηλατούνται; Πόσο πατριωτικό είναι ο ελληνικός λαός να μην έχει κανένα λόγο για τις υποδομές, τις παραλίες, τα δάση, το υπέδαφος κ.ο.κ.; Πόσο πατριωτικό είναι να αποδυναμώνονται οι κρατικές επιχειρησιακές δυνατότητες της Ελλάδας όταν έχουμε εισέλθει σε μια περίοδο έντονων γεωπολιτικών αναταράξεων;
Πατριωτισμός είναι να διαπνέεσαι από το αίσθημα της κοινής μοίρας. Να σέβεσαι και να αγαπάς τους συμπατριώτες σου και τον τόπο σου. Όχι να θες το ξεπούλημά τους. Να είσαι έτοιμος να θέσεις τον εαυτό σου δίπλα στους υπόλοιπους, να εξαρτάς την τύχη σου από τη δική τους. Να νιώθεις ότι έχεις ευθύνη απέναντι στις προηγούμενες γενιές γι’ αυτά που σου κληροδότησαν, αλλά και απέναντι στις επόμενες για το τι θα τους παραδώσεις. Είναι το αίσθημα του ανήκειν που σε οδηγεί στην αυτοθυσία, αν χρειαστεί, για το κοινό καλό.
Δεν είναι η αδιαφορία και ο κυνισμός απέναντι στην εξαθλίωση γύρω μας. Σε όσους και όσες αντιλαμβάνονται τον πατριωτισμό ως κάτι που δεν έχει να κάνει με τις δικές τους ευθύνες και επιλογές, ας τους θυμίσουμε ότι οι εθνικές γιορτές -για τις οποίες είναι τόσο υπερήφανοι- υπάρχουν γιατί κάποιοι, κάποτε δεν λούφαξαν, αλλά θεώρησαν προσωπική τους υπόθεση την υπεράσπιση της κοινωνίας τους.
Λένε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει μόνο την εξουσία και τάζει τα πάντα. Όμως, αυτή η πολιτική δύναμη ήταν έξω από το “πάρτι” αυτών που τάχα “νοιάζονται”. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελείται από ανθρώπους που θα μείνουν εδώ ό,τι και να γίνει, γι’ αυτή την κοινωνία νοιάζονται γιατί μόνο αυτή έχουν. Γι’ αυτό ακούνε πιο πολύ τι λένε οι πολίτες αυτής της χώρας παρά οι υπερ-εθνικές ελίτ που επιχειρούν να ελέγξουν τις κρίσιμες αποφάσεις, επιβάλλοντας μια νέα απολυταρχία, αυτή τη φορά των αγορών. Γι’ αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ πάντα θα ρωτάει τον ελληνικό λαό για τα κρίσιμα θέματα και δεν πρόκειται να τον προδώσει σε κλειστά δωμάτια.
Σε ιστορικές στιγμές τις μεγάλες επιλογές τις κάνει ο λαός. Ας διαδώσουμε το μήνυμα της σπουδαιότητας των στιγμών και ας αξιώσουμε από τους γύρω μας υπευθυνότητα και σοβαρότητα. Ας αποφασίσουν οτιδήποτε αρκεί να το κάνουν με καθαρό μυαλό γνωρίζοντας τι σημαίνουν οι επιλογές τους. Αυτές οι ημέρες είναι εκείνες όπου οι “επιπολαιότητες” πληρώνονται πολύ ακριβά.
Στις εκλογές η ελληνική κοινωνία αναμετριέται με τον εαυτό της. Για όλους και όλες είναι μια άσκηση ηθικής και αξιακής αντοχής. Μια κοινωνία που επαναφέρει στο προσκήνιο τις ηθικές ποιότητες και τα αξιακά κοιτάσματα που καθιστούν μια κοινωνία πραγματικά ανθρώπινη δεν έχει τίποτα να φοβηθεί, γιατί δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορεί να αντιμετωπίσει. Για να αξιώσουμε σεβασμό από τους άλλους (πιστωτές, οικονομικές ελίτ κ.ο.κ.) πρέπει πρώτα να έχουμε κατακτήσει τον αυτοσεβασμό μας ως κοινωνία. Μια κοινωνία που σέβεται η ίδια πρώτα και κύρια τον εαυτό της είναι μια κοινωνία που έχει ήδη κερδίσει.
* Ο Ανδρέας Καρίτζης είναι μέλος της Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ
Λένε ότι η Ελλάδα θα “απογειωθεί” όπου να ‘ναι. Να θυμίσουμε ότι αυτή η πολιτική είναι μόνιμη. Η ανταγωνιστικότητα, όπως την εννοούν, θα σπρώχνει πάντα τις κοινωνίες στην άβυσσο. Καμιά κοινωνία στην ανατολική Ευρώπη ή και αλλού δεν συνήλθε ποτέ: πτώση του προσδόκιμου ζωής και του μορφωτικού επιπέδου, κοινωνική εξαθλίωση και πολυδιάστατη παρακμή.
Λένε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δύο επιλογές: υποταγή ή καταστροφή. Στην πραγματικότητα απειλούν τον ελληνικό λαό ότι, αν αξιώσει αξιοπρέπεια και σεβασμό, τότε θα τον καταστρέψουν. Δημαγωγούν και τρομοκρατούν για να δικαιολογήσουν τη δική τους μνημονιακή πολιτική επιλογή. Ωστόσο, όταν ένας λαός αξιώσει το αυτονόητο και απειληθεί με καταστροφή, τότε δύο φορές πρέπει να σηκώσει το ανάστημά του. Ένα τέτοιο δίλημμα είναι προσωπική προσβολή για κάθε πολίτη, για κάθε κοινωνία.
Λένε ότι αγωνίζονται για την πατρίδα. Όμως, πόσο πατριωτικό είναι να τρομοκρατείς ένα κομμάτι της κοινωνίας ότι θα χάσει ό,τι του έχει απομείνει, αν αξιώσει να σταματήσει μια πολιτική εξαθλίωσης; Πόσο πατριωτικό είναι κάποιοι να κοιτάνε την “πάρτη” τους, αδιαφορώντας ακόμη και αν οι συμπατριώτες τους λεηλατούνται; Πόσο πατριωτικό είναι ο ελληνικός λαός να μην έχει κανένα λόγο για τις υποδομές, τις παραλίες, τα δάση, το υπέδαφος κ.ο.κ.; Πόσο πατριωτικό είναι να αποδυναμώνονται οι κρατικές επιχειρησιακές δυνατότητες της Ελλάδας όταν έχουμε εισέλθει σε μια περίοδο έντονων γεωπολιτικών αναταράξεων;
Πατριωτισμός είναι να διαπνέεσαι από το αίσθημα της κοινής μοίρας. Να σέβεσαι και να αγαπάς τους συμπατριώτες σου και τον τόπο σου. Όχι να θες το ξεπούλημά τους. Να είσαι έτοιμος να θέσεις τον εαυτό σου δίπλα στους υπόλοιπους, να εξαρτάς την τύχη σου από τη δική τους. Να νιώθεις ότι έχεις ευθύνη απέναντι στις προηγούμενες γενιές γι’ αυτά που σου κληροδότησαν, αλλά και απέναντι στις επόμενες για το τι θα τους παραδώσεις. Είναι το αίσθημα του ανήκειν που σε οδηγεί στην αυτοθυσία, αν χρειαστεί, για το κοινό καλό.
Δεν είναι η αδιαφορία και ο κυνισμός απέναντι στην εξαθλίωση γύρω μας. Σε όσους και όσες αντιλαμβάνονται τον πατριωτισμό ως κάτι που δεν έχει να κάνει με τις δικές τους ευθύνες και επιλογές, ας τους θυμίσουμε ότι οι εθνικές γιορτές -για τις οποίες είναι τόσο υπερήφανοι- υπάρχουν γιατί κάποιοι, κάποτε δεν λούφαξαν, αλλά θεώρησαν προσωπική τους υπόθεση την υπεράσπιση της κοινωνίας τους.
Λένε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει μόνο την εξουσία και τάζει τα πάντα. Όμως, αυτή η πολιτική δύναμη ήταν έξω από το “πάρτι” αυτών που τάχα “νοιάζονται”. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελείται από ανθρώπους που θα μείνουν εδώ ό,τι και να γίνει, γι’ αυτή την κοινωνία νοιάζονται γιατί μόνο αυτή έχουν. Γι’ αυτό ακούνε πιο πολύ τι λένε οι πολίτες αυτής της χώρας παρά οι υπερ-εθνικές ελίτ που επιχειρούν να ελέγξουν τις κρίσιμες αποφάσεις, επιβάλλοντας μια νέα απολυταρχία, αυτή τη φορά των αγορών. Γι’ αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ πάντα θα ρωτάει τον ελληνικό λαό για τα κρίσιμα θέματα και δεν πρόκειται να τον προδώσει σε κλειστά δωμάτια.
Σε ιστορικές στιγμές τις μεγάλες επιλογές τις κάνει ο λαός. Ας διαδώσουμε το μήνυμα της σπουδαιότητας των στιγμών και ας αξιώσουμε από τους γύρω μας υπευθυνότητα και σοβαρότητα. Ας αποφασίσουν οτιδήποτε αρκεί να το κάνουν με καθαρό μυαλό γνωρίζοντας τι σημαίνουν οι επιλογές τους. Αυτές οι ημέρες είναι εκείνες όπου οι “επιπολαιότητες” πληρώνονται πολύ ακριβά.
Στις εκλογές η ελληνική κοινωνία αναμετριέται με τον εαυτό της. Για όλους και όλες είναι μια άσκηση ηθικής και αξιακής αντοχής. Μια κοινωνία που επαναφέρει στο προσκήνιο τις ηθικές ποιότητες και τα αξιακά κοιτάσματα που καθιστούν μια κοινωνία πραγματικά ανθρώπινη δεν έχει τίποτα να φοβηθεί, γιατί δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορεί να αντιμετωπίσει. Για να αξιώσουμε σεβασμό από τους άλλους (πιστωτές, οικονομικές ελίτ κ.ο.κ.) πρέπει πρώτα να έχουμε κατακτήσει τον αυτοσεβασμό μας ως κοινωνία. Μια κοινωνία που σέβεται η ίδια πρώτα και κύρια τον εαυτό της είναι μια κοινωνία που έχει ήδη κερδίσει.
* Ο Ανδρέας Καρίτζης είναι μέλος της Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ
– See more at: http://left.gr/news/i-istoriki-eykairia-toy-ellinikoy-laoy#sthash.gHrG1SC5.KpvDtdXj.dpuf
Η ιστορική ευκαιρία του ελληνικού λαού
Μετά από δυόμισι χρόνια μιας πολιτικής που δεν σεβάστηκε τη βούληση του ελληνικού λαού, μετά από δυόμισι χρόνια βαρβαρότητας, τώρα τον λόγο έχει ο ίδιος.
Η ελληνική κοινωνία μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί το αυτονόητο. Είναι απολύτως εύλογο και νηφάλιο το αίτημα για αλλαγή πορείας μετά από πέντε χρόνια εφαρμογής μιας καταστροφικής και αναποτελεσματικής πολιτικής. Οτιδήποτε άλλο πλήττει ευθέως το αίσθημα αυτοσεβασμού της ίδιας της κοινωνίας.
Λένε ότι η Ελλάδα θα “απογειωθεί” όπου να ‘ναι. Να θυμίσουμε ότι αυτή η πολιτική είναι μόνιμη. Η ανταγωνιστικότητα, όπως την εννοούν, θα σπρώχνει πάντα τις κοινωνίες στην άβυσσο. Καμιά κοινωνία στην ανατολική Ευρώπη ή και αλλού δεν συνήλθε ποτέ: πτώση του προσδόκιμου ζωής και του μορφωτικού επιπέδου, κοινωνική εξαθλίωση και πολυδιάστατη παρακμή.
Λένε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δύο επιλογές: υποταγή ή καταστροφή. Στην πραγματικότητα απειλούν τον ελληνικό λαό ότι, αν αξιώσει αξιοπρέπεια και σεβασμό, τότε θα τον καταστρέψουν. Δημαγωγούν και τρομοκρατούν για να δικαιολογήσουν τη δική τους μνημονιακή πολιτική επιλογή. Ωστόσο, όταν ένας λαός αξιώσει το αυτονόητο και απειληθεί με καταστροφή, τότε δύο φορές πρέπει να σηκώσει το ανάστημά του. Ένα τέτοιο δίλημμα είναι προσωπική προσβολή για κάθε πολίτη, για κάθε κοινωνία.
Λένε ότι αγωνίζονται για την πατρίδα. Όμως, πόσο πατριωτικό είναι να τρομοκρατείς ένα κομμάτι της κοινωνίας ότι θα χάσει ό,τι του έχει απομείνει, αν αξιώσει να σταματήσει μια πολιτική εξαθλίωσης; Πόσο πατριωτικό είναι κάποιοι να κοιτάνε την “πάρτη” τους, αδιαφορώντας ακόμη και αν οι συμπατριώτες τους λεηλατούνται; Πόσο πατριωτικό είναι ο ελληνικός λαός να μην έχει κανένα λόγο για τις υποδομές, τις παραλίες, τα δάση, το υπέδαφος κ.ο.κ.; Πόσο πατριωτικό είναι να αποδυναμώνονται οι κρατικές επιχειρησιακές δυνατότητες της Ελλάδας όταν έχουμε εισέλθει σε μια περίοδο έντονων γεωπολιτικών αναταράξεων;
Πατριωτισμός είναι να διαπνέεσαι από το αίσθημα της κοινής μοίρας. Να σέβεσαι και να αγαπάς τους συμπατριώτες σου και τον τόπο σου. Όχι να θες το ξεπούλημά τους. Να είσαι έτοιμος να θέσεις τον εαυτό σου δίπλα στους υπόλοιπους, να εξαρτάς την τύχη σου από τη δική τους. Να νιώθεις ότι έχεις ευθύνη απέναντι στις προηγούμενες γενιές γι’ αυτά που σου κληροδότησαν, αλλά και απέναντι στις επόμενες για το τι θα τους παραδώσεις. Είναι το αίσθημα του ανήκειν που σε οδηγεί στην αυτοθυσία, αν χρειαστεί, για το κοινό καλό.
Δεν είναι η αδιαφορία και ο κυνισμός απέναντι στην εξαθλίωση γύρω μας. Σε όσους και όσες αντιλαμβάνονται τον πατριωτισμό ως κάτι που δεν έχει να κάνει με τις δικές τους ευθύνες και επιλογές, ας τους θυμίσουμε ότι οι εθνικές γιορτές -για τις οποίες είναι τόσο υπερήφανοι- υπάρχουν γιατί κάποιοι, κάποτε δεν λούφαξαν, αλλά θεώρησαν προσωπική τους υπόθεση την υπεράσπιση της κοινωνίας τους.
Λένε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει μόνο την εξουσία και τάζει τα πάντα. Όμως, αυτή η πολιτική δύναμη ήταν έξω από το “πάρτι” αυτών που τάχα “νοιάζονται”. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελείται από ανθρώπους που θα μείνουν εδώ ό,τι και να γίνει, γι’ αυτή την κοινωνία νοιάζονται γιατί μόνο αυτή έχουν. Γι’ αυτό ακούνε πιο πολύ τι λένε οι πολίτες αυτής της χώρας παρά οι υπερ-εθνικές ελίτ που επιχειρούν να ελέγξουν τις κρίσιμες αποφάσεις, επιβάλλοντας μια νέα απολυταρχία, αυτή τη φορά των αγορών. Γι’ αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ πάντα θα ρωτάει τον ελληνικό λαό για τα κρίσιμα θέματα και δεν πρόκειται να τον προδώσει σε κλειστά δωμάτια.
Σε ιστορικές στιγμές τις μεγάλες επιλογές τις κάνει ο λαός. Ας διαδώσουμε το μήνυμα της σπουδαιότητας των στιγμών και ας αξιώσουμε από τους γύρω μας υπευθυνότητα και σοβαρότητα. Ας αποφασίσουν οτιδήποτε αρκεί να το κάνουν με καθαρό μυαλό γνωρίζοντας τι σημαίνουν οι επιλογές τους. Αυτές οι ημέρες είναι εκείνες όπου οι “επιπολαιότητες” πληρώνονται πολύ ακριβά.
Στις εκλογές η ελληνική κοινωνία αναμετριέται με τον εαυτό της. Για όλους και όλες είναι μια άσκηση ηθικής και αξιακής αντοχής. Μια κοινωνία που επαναφέρει στο προσκήνιο τις ηθικές ποιότητες και τα αξιακά κοιτάσματα που καθιστούν μια κοινωνία πραγματικά ανθρώπινη δεν έχει τίποτα να φοβηθεί, γιατί δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορεί να αντιμετωπίσει. Για να αξιώσουμε σεβασμό από τους άλλους (πιστωτές, οικονομικές ελίτ κ.ο.κ.) πρέπει πρώτα να έχουμε κατακτήσει τον αυτοσεβασμό μας ως κοινωνία. Μια κοινωνία που σέβεται η ίδια πρώτα και κύρια τον εαυτό της είναι μια κοινωνία που έχει ήδη κερδίσει.
* Ο Ανδρέας Καρίτζης είναι μέλος της Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ
Λένε ότι η Ελλάδα θα “απογειωθεί” όπου να ‘ναι. Να θυμίσουμε ότι αυτή η πολιτική είναι μόνιμη. Η ανταγωνιστικότητα, όπως την εννοούν, θα σπρώχνει πάντα τις κοινωνίες στην άβυσσο. Καμιά κοινωνία στην ανατολική Ευρώπη ή και αλλού δεν συνήλθε ποτέ: πτώση του προσδόκιμου ζωής και του μορφωτικού επιπέδου, κοινωνική εξαθλίωση και πολυδιάστατη παρακμή.
Λένε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δύο επιλογές: υποταγή ή καταστροφή. Στην πραγματικότητα απειλούν τον ελληνικό λαό ότι, αν αξιώσει αξιοπρέπεια και σεβασμό, τότε θα τον καταστρέψουν. Δημαγωγούν και τρομοκρατούν για να δικαιολογήσουν τη δική τους μνημονιακή πολιτική επιλογή. Ωστόσο, όταν ένας λαός αξιώσει το αυτονόητο και απειληθεί με καταστροφή, τότε δύο φορές πρέπει να σηκώσει το ανάστημά του. Ένα τέτοιο δίλημμα είναι προσωπική προσβολή για κάθε πολίτη, για κάθε κοινωνία.
Λένε ότι αγωνίζονται για την πατρίδα. Όμως, πόσο πατριωτικό είναι να τρομοκρατείς ένα κομμάτι της κοινωνίας ότι θα χάσει ό,τι του έχει απομείνει, αν αξιώσει να σταματήσει μια πολιτική εξαθλίωσης; Πόσο πατριωτικό είναι κάποιοι να κοιτάνε την “πάρτη” τους, αδιαφορώντας ακόμη και αν οι συμπατριώτες τους λεηλατούνται; Πόσο πατριωτικό είναι ο ελληνικός λαός να μην έχει κανένα λόγο για τις υποδομές, τις παραλίες, τα δάση, το υπέδαφος κ.ο.κ.; Πόσο πατριωτικό είναι να αποδυναμώνονται οι κρατικές επιχειρησιακές δυνατότητες της Ελλάδας όταν έχουμε εισέλθει σε μια περίοδο έντονων γεωπολιτικών αναταράξεων;
Πατριωτισμός είναι να διαπνέεσαι από το αίσθημα της κοινής μοίρας. Να σέβεσαι και να αγαπάς τους συμπατριώτες σου και τον τόπο σου. Όχι να θες το ξεπούλημά τους. Να είσαι έτοιμος να θέσεις τον εαυτό σου δίπλα στους υπόλοιπους, να εξαρτάς την τύχη σου από τη δική τους. Να νιώθεις ότι έχεις ευθύνη απέναντι στις προηγούμενες γενιές γι’ αυτά που σου κληροδότησαν, αλλά και απέναντι στις επόμενες για το τι θα τους παραδώσεις. Είναι το αίσθημα του ανήκειν που σε οδηγεί στην αυτοθυσία, αν χρειαστεί, για το κοινό καλό.
Δεν είναι η αδιαφορία και ο κυνισμός απέναντι στην εξαθλίωση γύρω μας. Σε όσους και όσες αντιλαμβάνονται τον πατριωτισμό ως κάτι που δεν έχει να κάνει με τις δικές τους ευθύνες και επιλογές, ας τους θυμίσουμε ότι οι εθνικές γιορτές -για τις οποίες είναι τόσο υπερήφανοι- υπάρχουν γιατί κάποιοι, κάποτε δεν λούφαξαν, αλλά θεώρησαν προσωπική τους υπόθεση την υπεράσπιση της κοινωνίας τους.
Λένε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει μόνο την εξουσία και τάζει τα πάντα. Όμως, αυτή η πολιτική δύναμη ήταν έξω από το “πάρτι” αυτών που τάχα “νοιάζονται”. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελείται από ανθρώπους που θα μείνουν εδώ ό,τι και να γίνει, γι’ αυτή την κοινωνία νοιάζονται γιατί μόνο αυτή έχουν. Γι’ αυτό ακούνε πιο πολύ τι λένε οι πολίτες αυτής της χώρας παρά οι υπερ-εθνικές ελίτ που επιχειρούν να ελέγξουν τις κρίσιμες αποφάσεις, επιβάλλοντας μια νέα απολυταρχία, αυτή τη φορά των αγορών. Γι’ αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ πάντα θα ρωτάει τον ελληνικό λαό για τα κρίσιμα θέματα και δεν πρόκειται να τον προδώσει σε κλειστά δωμάτια.
Σε ιστορικές στιγμές τις μεγάλες επιλογές τις κάνει ο λαός. Ας διαδώσουμε το μήνυμα της σπουδαιότητας των στιγμών και ας αξιώσουμε από τους γύρω μας υπευθυνότητα και σοβαρότητα. Ας αποφασίσουν οτιδήποτε αρκεί να το κάνουν με καθαρό μυαλό γνωρίζοντας τι σημαίνουν οι επιλογές τους. Αυτές οι ημέρες είναι εκείνες όπου οι “επιπολαιότητες” πληρώνονται πολύ ακριβά.
Στις εκλογές η ελληνική κοινωνία αναμετριέται με τον εαυτό της. Για όλους και όλες είναι μια άσκηση ηθικής και αξιακής αντοχής. Μια κοινωνία που επαναφέρει στο προσκήνιο τις ηθικές ποιότητες και τα αξιακά κοιτάσματα που καθιστούν μια κοινωνία πραγματικά ανθρώπινη δεν έχει τίποτα να φοβηθεί, γιατί δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορεί να αντιμετωπίσει. Για να αξιώσουμε σεβασμό από τους άλλους (πιστωτές, οικονομικές ελίτ κ.ο.κ.) πρέπει πρώτα να έχουμε κατακτήσει τον αυτοσεβασμό μας ως κοινωνία. Μια κοινωνία που σέβεται η ίδια πρώτα και κύρια τον εαυτό της είναι μια κοινωνία που έχει ήδη κερδίσει.
* Ο Ανδρέας Καρίτζης είναι μέλος της Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ
– See more at: http://left.gr/news/i-istoriki-eykairia-toy-ellinikoy-laoy#sthash.gHrG1SC5.KpvDtdXj.dpuf
