του Δημήτρη Καψάλη
Στις κρίσιμες μέρες που διανύει η χώρα, με την αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ στη κυβέρνηση, στη σκέψη όλων των ενεργών μελών του είναι ποιος θα πρέπει να είναι ο ρόλος των Οργανώσεων των Μελών στην νέα πραγματικότητα, μια πραγματικότητα ρευστή, με ισχυρή λαϊκή υποστήριξη στην νέα κυβέρνηση, εμφανείς δυσλειτουργίες που προκύπτουν από την ανάγκη στελέχωσης της κυβέρνησης και την εφαρμογή πολιτικών που οφείλουν να συγκρουστούν με το μνημονιακό κατεστημένο. Για τις ΟΜ, είναι κρίσιμο και αναγκαίο να αποφευχθούν λάθος επιλογές και καθυστερήσεις και να γίνει απολύτως ξεκάθαρος ο νέος διευρυμένος και ελευθεριακός ρόλος της ΟΜ ως το πολυτιμότερο και σημαντικότερο κύτταρο Αριστερής Ριζοσπαστικής δράσης στην νέα πραγματικότητα και, πάνω από όλα, να μη μπει το άρμα μπροστά από το άλογο. Και το άλογο στην περίπτωση αυτή είναι η ΟΜ.
Κρίσιμα ερωτήματα, βιαστικές απαντήσεις
Τα κρίσιμα ερωτήματα είναι τα εξής: Είναι αναγκαίος ο μετασχηματισμός της δράσης της ΟΜ; Αν ναι, ποιος ο μηχανισμός που θα τον καθορίσει; Ποιοι πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλία; Ακόμη, ποια θα πρέπει να είναι η σχέση με το κόμμα και με την κυβέρνηση; Τα ερωτήματα αυτά είχαν ήδη τεθεί επιγραμματικά και επιφανειακά μέσα στις ίδιες τις ΟΜ και στο Κόμμα αρκετό καιρό πριν τις εκλογές, από την στιγμή που έγινε προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν σε ιστορική τροχιά για την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας.
Η διαρκής τριβή με την προεκλογική πραγματικότητα δεν επέτρεψε την επεξεργασία αυτών των θεμάτων σε βάθος. Επίσης, σε εκείνο το χρονικό πλαίσιο δεν ήταν γνωστή η πολιτική συγκυρία και το πολιτικό τοπίο που προέκυψαν μετά την 25η του Γενάρη. Οι δυσοίωνες προβλέψεις που υπήρχαν για την επόμενη μέρα, το περιβάλλον δημοσιονομικής ασφυξίας, δηλαδή, και η επιθετική στάση του ευρωπαϊκού μνημονιακού κατεστημένου εντός και εκτός της χώρας, είχε προβλεφθεί. Όμως, η ευχάριστη έκπληξη της μεγάλης λαϊκής αποδοχής της νέας κυβέρνησης και η ραγδαία δημιουργία ενός κλίματος αλληλεγγύης στην Ευρώπη δεν είχαν προβλεφθεί παρά μόνο σε ένα απώτερο χρονικό πλαίσιο και αφού η κυβέρνηση θα πετύχαινε τους στόχους της.
Έτσι, τα παραπάνω ερωτήματα έχουν μείνει αναπάντητα, η ανάλυση επιφανειακή, με κίνδυνο να χαθούν ιστορικές ευκαιρίες για την Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Πρώτη εσφαλμένη προσέγγιση είναι η τήρηση μιας στάσης αναμονής. Δηλαδή, ναι, είναι απαραίτητος ο μετασχηματισμός του ρόλου της ΟΜ, αλλά ας περιμένουμε την επίσημη καθοδήγηση του κόμματος, μέσω διεργασιών της ΚΕ και της Πολιτικής Γραμματείας, προκειμένου να έχουμε ένα πολιτικό πλαίσιο, και πάνω σε αυτό οι ΟΜ να απαντήσουν. Η παραπάνω στάση, εκτός από σημαντική απώλεια χρόνου δίνει μια κακή εκκίνηση, μετατρέποντας την ΟΜ σε πολιτικό αντικείμενο, τη στιγμή που πρέπει να μετατραπεί στο ακριβώς αντίθετο.
Μια άλλη προσέγγιση είναι αυτή που θα μπορούσε να πάρει τον τίτλο της «ΟΜ ως φύλακας Άγγελος»: Σε αυτή, η ΟΜ στηρίζει το έργο της κυβέρνησης και θα αποτελεί «ανάχωμα» σε κάθε στραβοπάτημα και υπαναχώρηση της κυβέρνησης. Η προσέγγιση αυτή, αν και αναδεικνύει τον κριτικό ρόλο της ΟΜ, αποτυγχάνει να την ορίσει ως τον κύριο παράγοντα πολιτικής δράσης της βάσης, απαραίτητης προϋπόθεσης για την εκκίνηση του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού της κοινωνίας.
Τέλος, μεγάλη σύγχυση επικρατεί στη σχέση της ΟΜ με το κόμμα, και σε αυτή με την κυβέρνηση και το έργο της, καθώς σε πολλές αναλύσεις συγχέονται κόμμα και κυβέρνηση, ένα πρώιμο ψήγμα του επικίνδυνου κυβερνητισμού.
Οι Οργανώσεις μελών απελευθερώνονται
Στην νέα μετεκλογική πραγματικότητα, οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα οφείλουν να είναι απλές, ριζοσπαστικές και πάνω απ” όλα ελευθεριακές. Βασική αρχή είναι οτι η ΟΜ οφείλει και πρέπει να είναι ο πυρήνας της πολιτικής δράσης του ΣΥΡΙΖΑ, και όχι απλά αρωγός της όποιας κυβερνητικής πολιτικής. Η κάθε ΟΜ οφείλει να επαναπροσδιορίσει τον ρόλο της μόνη της χωρίς φοβικότητες και χωρίς (ή με ελάχιστη) κεντρική καθοδήγηση.
Είναι η ώρα που οι ΟΜ πρέπει να απελευθερώσουν τον συλλογικό εαυτό τους από τις εξαρτήσεις και τις συναινέσεις που προέκυψαν -δικαιολογημένα, ίσως- από τον διαρκή προεκλογικό αγώνα, απαραίτητα για να επιτευχθεί η ανατροπή και η επακόλουθη νίκη. Είναι η ώρα που οι ΟΜ πρέπει να πάρουν άμεσα το πολιτικό πεπρωμένο τους στα χέρια τους με νέες καινοφανείς δράσεις και κινητοποιήσεις. Σε ένα κόμμα που θα δώσει την μάχη με τον κυβερνητισμό και την αδράνεια, το κύτταρο της ΟΜ οφείλει να απελευθερωθεί από διλήμματα και κεντρικές αποφάσεις και να δράσει με θράσος και με ελευθεριακό ενθουσιασμό με στόχο τον ριζοσπαστικό μετασχηματισμό της τοπικής κοινωνίας. Ένα στόχο που δυστυχώς μια κυβέρνηση (όσο αριστερή κι αν είναι ) με την ευθύνη της διαχείρισης ενός αστικού κράτους υπό χρεοκοπία και την διαπραγματευτική τακτική που αυτή συνεπάγεται, δεν θα μπορεί πάντα να ακολουθήσει.
Η ΟΜ, ανοίγει νέους δρόμους, η κυβέρνηση ακολουθεί
Ερχόμαστε λοιπόν στο κρίσιμο ζήτημα της στάσης της ΟΜ απέναντι στην κυβέρνηση και το έργο της. Ναι, οι ΟΜ πρέπει να στηρίζουν, να προάγουν και να προπαγανδίζουν το κυβερνητικό έργο. Ναι, οι ΟΜ πρέπει να είναι το ανάχωμα στις πιθανές υπαναχωρήσεις. Όμως, το ζητούμενο είναι να μπει η ΟΜ στην εμπροσθοφυλακή της Αριστερής επέλασης, να γίνει ο σκαπανέας που θα απλώσει τις ράγες που η μηχανή τις κυβέρνησης (θα αναγκαστεί) να ακολουθήσει. Να εκμεταλλευθεί η ΟΜ την ισχυρή λαϊκή στήριξη και να την μετατρέψει σε συμμετοχή, να φυτέψει τους σπόρους του σοσιαλισμού σε χώμα μαλακό και πρόσφορο και να προετοιμάσει τα επόμενα στάδια. Θράσος και εμπιστοσύνη στις ιδέες μας χρειάζεται.
Καμία κυβέρνηση, όσο αριστερή και αν είναι, από όποιο στελεχιακό δυναμικό και αν απαρτίζεται, δεν θα μπορέσει να διατηρήσει οράματα και ψυχικό σθένος στις λαϊκές μάζες για να δώσουν τον αγώνα. Είναι ο ρόλος της ΟΜ που θα πρέπει να γεννήσεις τις ιδέες, να βρει τους ανθρώπους και να χτίσει τους δεσμούς που θα αλλάξουν την κοινωνία. Στην αδράνεια της κυβέρνησης η ΟΜ οφείλει να σπρώχνει μπροστά, και όχι απλά να περιμένει την υπαναχώρηση της κυβέρνησης. Τα παραπάνω δεν αποκλείουν τη διαρκή στήριξη του έργου της κυβέρνησης και την κριτική πάνω σε αποφάσεις και τα «αναχώματα» σε υπαναχωρήσεις. Στο ερώτημα πώς οι ΟΜ ως φορείς πολιτικής δράσης θα αλληλεπιδρούν με την κυβέρνηση, η απάντηση είναι με πολλούς και ποικίλους τρόπους
.
.
Οι οργανώσεις μελών, «δημιουργικά σαφείς» μπροστά στην πρόσφατη συμφωνία
Οι Οργανώσεις Μελών δεν μιλάνε με εταίρους και ευρωπαϊκούς θεσμούς, μιλάνε με την κοινωνία και με τις λαϊκές τάξεις, δεν διαπραγματεύονται πάνω στις κόκκινες γραμμές ξένων τεχνοκρατών, δεν τους ενδιαφέρει η ανταλλαγή διπλωματικών κειμένων, παρά μόνο ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός της κοινωνίας. Δεν έχουν χρονοδιαγράμματα, ούτε έχουν την πολυτέλεια να περιμένουν να χτιστούν συμμαχίες με ξένους τεχνοκράτες και τις κυβερνήσεις τους. Δεν περιμένουν νόμους που να κωδικοποιούν το πρόγραμμα της ΔΕΘ, το διεκδικούν στους δρόμους από την πρώτη ημέρα και καταργούν τις μνημονιακές πολιτικές στην πράξη με δυναμικές κινητοποιήσεις. Δεν περιμένουν να ανοίξουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, κάνουν κόλαση τη ζωή αυτών που τα λειτουργούν. Μποϋκοτάρουν συμφέροντα, αποκλείουν εργοδοτικά κολαστήρια, καταλαμβάνουν χώρους και πλούτο που κινδυνεύουν με ιδιωτικοποίηση. Είναι δουλειά και ευθύνη της κυβέρνησης να βρει το τρόπο να «ντύσει» με νομιμότητα και δίκαιο τις λαϊκές διεκδικήσεις, την ανακατάληψη τους πλούτου και την κοινωνική δικαιοσύνη. Να τις εξηγήσει σε εταίρους και συνομιλητές στους ευρωπαϊκούς θεσμούς.Αν η κυβέρνηση επιλέγει την «δημιουργική ασάφεια», οι ΟΜ θα είναι δημιουργικά σαφείς στην πολιτική και κοινωνική τους δράση.Για τις ΟΜ δεν θα έχει καμία σημασία αν αυτή η κυβέρνηση αδυνατεί, εμποδίζεται ή δεν θέλει να αναλάβει πρωτοβουλίες, καθώς η δράση τους θα έχει δημιουργήσει τα αναγκαία τετελεσμένα. Αν είναι να συρθεί αυτή η κυβέρνηση, να συρθεί από τις ΟΜ.
Αξίζει να επισημανθεί εδώ ότι ένα παράπλευρο και σημαντικό όφελος της «απελευθέρωσης» και τις πολιτικής χειραφέτησης της ΟΜ από το πολιτικό πεπρωμένο και τις επιλογές της κυβέρνησης είναι η προστασία του αξιακού φορτίου της Αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ από τον κυβερνητισμό και η ανάδειξη νέου στελεχιακού δυναμικού που θα κάνει το επόμενο άλμα και το επόμενο και το επόμενο.
Το μόνο «ρουσφέτι» που ζητάμε
Ανατρέποντας στη πράξη τον παλαιοκομματισμό των αστικών κομμάτων και τις πελατειακές σχέσεις που τα διέπουν με την κοινωνία, στην πράξη, αλλά και στα μάτια των πολιτών, οι ΟΜ δείχνουν ξεκάθαρα ότι δεν μετασχηματίζονται σε ένα ρουσφετολογικό ενδιάμεσο την επόμενη μέρα της ανάληψης της κυβέρνησης.
Το μόνο «ρουσφέτι» που ζητάμε οι ΟΜ από την κυβέρνηση που προέκυψε την ιστορική μέρα της 25ης του Γενάρη είναι ελευθερία και ζωτικό χώρο δράσης. Ελευθερία να προχωρήσουμε στην πολιτική μας δράση, χωρίς εμπόδια, χωρίς απαιτήσεις να διαχειριστούμε και να περάσουμε υπαναχωρήσεις. Με δρόμους χωρίς καταστολή, με νόμους που να προστατεύουν τους δημοκρατικούς θεσμούς, και πολιτικές με αριστερό διάνυσμα και πρόσημο, μια κυβέρνηση που θα κρατά τον ταξικό προσανατολισμό της.
Μόνο έτσι θα αποκτήσουν οι ΟΜ τον «ζωτικό χώρο» να δράσουν, να δημιουργήσουν συγκρουσιακές καταστάσεις με τους καπιταλιστικούς μηχανισμούς στο χώρο δράσης τους, να οργανώσουν αλληλεγγύη και να ωθήσουν τις τοπικές κοινωνίες σε νέες ανατροπές σε κάθε κλίμακα και επίπεδο. Αυτός ο ζωτικός χώρος είναι αδιαπραγμάτευτος για τις ΟΜ, είναι υποχρέωση της κυβέρνησης να τον διασφαλίσει και ακόμη μεγαλύτερη για τις ΟΜ να τον εκμεταλλευτούν με το βέλτιστο δυνατό τρόπο.
Αν οι ΟΜ αναγκαστούν να συνεχίσουν να λειτουργούν σε ένα περιβάλλον αστικής «νομιμότητας» με σώματα ασφαλείας και εισαγγελικές παρεμβάσεις να εμποδίζουν δράσεις αλληλεγγύης και να προστατεύουν τις εργοδοτικές ασυδοσίες, τότε τα οφέλη των αγώνων μέχρι σήμερα θα εξανεμισθούν και θα οδηγηθούμε σε εσωστρεφείς ΟΜ, κολαούζους στις κεντρικές πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης.
Κριτική στις πολιτικές και όχι στα πρόσωπα
Αν στην πορεία, η ΟΜ πρέπει να αντιπολιτευθεί, να το κάνει, με σθένος και με κριτική πάνω στις πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης και όχι στο παρελθόν, παρόν και μέλλον των στελεχών της κυβέρνησης. Κανείς δεν πρόκειται να είναι χαρούμενος με όλες τις επιλογές προσώπων μιας κυβέρνησης, πόσο μάλλον όταν η κυβέρνηση αυτοπροσδιορίζεται (και όχι εσφαλμένα) ως κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας όλων των πολιτών.
Είναι κρίσιμο η κριτική και η «αντιπολίτευση» να βασιστούν πάνω στις πολιτικές επιλογές ή στην απουσία αυτών. Μόνο έτσι θα αποκτήσει η κριτική των ΟΜ το ηθικό ανάστημα που θα επηρεάσει και θα προωθήσει τις αριστερές επιλογές και θα περιορίσει ή και θα απομακρύνει τα στελέχη που δεν τις εφαρμόζουν. Στην κρίσιμη περίοδο που έχουμε μπροστά μας, οι αριστερές πολιτικές και η εφαρμογή τους είναι που μετράνε παρά το πολιτικό προφίλ αυτού που τις θεσπίζει.
Το κόμμα ως δίκτυο
Στο βασικό ερώτημα του ρόλου της ΟΜ μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να απαντήσουμε αντιστρέφοντας το ερώτημα στο ποιος πρέπει να είναι είναι ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι σε ένα μεγάλο πανελλαδικό δίκτυο των ισχυρών πολιτικών φορέων που πρέπει να είναι οι ΟΜ απ” εδώ και στο εξής.
Θα πρέπει το κόμμα να στραφεί ουσιαστικά στην εξυπηρέτηση της δράσης των ΟΜ, παρέχοντας υποστήριξη και συντονισμό εκεί που απαιτείται και ζητείται και όχι καθοδήγηση. Θα πρέπει να φροντίζει στην δημιουργία συνεργατικών σχέσεων μεταξύ των ΟΜ, των Κλαδικών ΟΜ, των Τμημάτων Πολιτικής και της Νεολαίας, που θα προκύπτουν ad hoc από τα μέτωπα που θα προκύπτουν τοπικά και πανελλαδικά. Να μετατραπεί δηλαδή το κόμμα σε ένα δίκτυο υποστήριξης των ΟΜ που διαρρέει την φυσική γεωγραφία και την ανθρωπογεωγραφιά της επικράτειας.
Η στροφή προς την ΟΜ είναι πρακτικά εφικτή χωρίς σημαντικές τροποποιήσεις στα κεντρικά όργανα του κόμματος που απλά θα αλλάξουν στρατηγικό στόχο και εστίαση. Μέσο-μακροπρόθεσμα όμως είναι θεμιτή και μια συνεδριακή θεμελίωση αυτής της στροφής. Αυτή η στροφή εκτός από ορθή πολιτική επιλογή, αποτελεί και μια πολιτική παρακαταθήκη, μια εγγύηση οτι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα χάσει το αξιακό του φορτίο, δεν θα χάσει την «ψυχή» του στην διαρκή τριβή του με διακυβέρνηση της χώρας.
«Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε» -Ένα πρώτο αλλά αναγκαίο στάδιο για τις ΟΜ
Πέρα από τις αλλαγές στον αυτοπροσδιορισμό και ετεροπροσδιορισμό των ΟΜ απέναντι σε κόμμα και κυβέρνηση ήταν από πολύ καιρό και παραμένει απαραίτητη η ενίσχυση των ΟΜ με νέα μέλη.
Δεν πρέπει υπάρχουν πια ενδοιασμοί, δεν πρέπει να υπάρχει φοβία για μαζικές εισροές μελών με πελατειακά κίνητρα. Είναι ξεκάθαρο στους πολίτες, τί πρεσβεύει ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι πολίτες στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ για τις θέσεις και τις πολιτικές που πρεσβεύει αλλα και λόγω θυμικού. Ξέρουν ότι δεν θα διοριστούν, δεν θα τοποθετηθούν. Μόνο αξιοπρέπεια και ελπίδα θέλουν και περιμένουν από το ΣΥΡΙΖΑ. Η σημαντική αυτή αποσαφήνιση καθαρίζει το τοπίο και πρέπει να δώσει το έναυσμα στις ΟΜ να ανοίξουν με τρόπους που θα επιλέξουν οι ίδιες σε νέα μέλη που θα θελήσουν να γίνουν κοινωνοί των πολιτικών μας οραμάτων. Ανεξάρτητα όμως από τους τρόπους που θα επιλέξουν οι ΟΜ πρέπει να το κάνουν και να το κάνουν επιτυχημένα.
Θα είναι αποτυχία για κάθε ΟΜ, αν η μαζική στήριξη των πολιτών στο ΣΥΡΙΖΑ σε πρωτοφανή επίπεδα δεν οδηγήσει σε τουλάχιστον διπλασιασμό των μελών της. Την ίδια στρατηγική και με μεγαλύτερη ένταση πρέπει να ακολουθήσουν και οι τοπικές οργανώσεις της Νεολαίας. Οφείλουν να βάλουν τις παρακαταθήκες για την οριστική επικράτηση της Αριστερής σκέψης στις νέες γενιές και την διαρκή και μαχητική στάση των νέων στο πλευρό του ΣΥΡΙΖΑ μετατρέποντας έτσι την ιστορική συγκυρία της μεγάλης αποδοχής του ΣΥΡΙΖΑ σε μια νέα διευρυμένη ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς στο διηνεκές.
Εν τέλει, θα είναι πραγματικά άδικο η οποιαδήποτε πρόφαση από φοβικά στελέχη και οργανώσεις να μην επιτρέψει σε ένα μεγάλο κομμάτι των συμπολιτών μας, αυτό που ψήφισε «Πρώτη φορά Αριστερά», να βρει πολιτική εκπροσώπηση στις ΟΜ.
Εκείνοι οι συμπολίτες μας που έζησαν μια προσωπική αλλαγή στο σύντομη αλλά πολιτικά πυκνή αυτή περίοδο, που βγήκαν από την λήθη του ατομισμού και της κυνικής απόρριψης κάθε πολιτικής δράσης και περπατούν πλέον λίγα εκατοστά ψηλότεροι χάρη στην σύντομη αλλά μαχητική διακυβέρνηση από το ΣΥΡΙΖΑ, σύντομα θα μας αναζητήσουν στους δρόμους και στα γραφεία μας και οφείλουμε να τους υποδεχθούμε γιατί θα μείνουν κοντά μας.
Το άρθρο είναι απο το
05.03.2015 και η φωτογραφια της σύνταξης του ΣΥΡΙΖΑ ΜΟΝΑΧΟΥ
