Αναδημοσίευση απο τον «τοιχο» στο facebook του Αλέξανδρου Κουτσομητόπουλου 30.03.2015
30 Μαρτίου 1952 – 30 Μαρτίου 2015 , 63 χρόνια από την εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη , σύμφωνα με τα ιστορικά στοιχεία με εντολή ΗΠΑ στον Πλαστήρα και στην “Βασιλική Οικογένεια”. “Τιμητική” θέση στην σύνθεση του Στρατοδικείου που εξέδωσε την θανατική απόφαση είχε και ο 15 χρόνια αργότερα “επίορκος συνταγματάρχης” , δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος.
Πέρα από τα συνήθη ετήσια αφιερώματα – “τυμβωρυχίας” – από κατά επιθυμία “πολιτικούς κληρονόμους” όλων των τάσεων για ένα Αγωνιστή μιας εποχής – η οποία ( όχι μόνο κατά την δική μου κρίση ,αλλά και της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνισμού ) , ουδεμία σχέση έχει , σε μορφή και περιεχόμενο , με τις αρχές , τις αξίες , το ήθος και τη δράση σημερινών “ριζοσπαστικών” η “συνεπών” πολιτικών δυνάμεων , εμείς θα αναδείξουμε -αυτό που κάνουμε εδώ και χρόνια , ένα – για την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων – άγνωστο άγαλμα – μνημείο του Νίκου Μπελογιάννη τ΄οποίο υπάρχει στην Καρδιά της Ευρώπης η του “4ου Ράιχ” , στο Βερολίνο !
Φιλοτεχνημένο από ένα μεγάλο γλύπτη – καλλιτέχνη “René Graetz” ( Ρενέ Γκρέτς , Denkmal Nikos Beloyannis 1952 ) της “Γερμανικής Λαϊκοδημοκρατικής Δημοκρατίας” ( “Γ.Λ.Δ.” , δηλαδή της πρώην
“Ανατολικής Γερμανίας” / D.D.R., πηγή πληροφόρησης :Quellen : Denkmal Nikos Beloyannis, 1952
René Graetz , Endlich/Wurlitzer 1990/ Wiki.de * ).
“Ανατολικής Γερμανίας” / D.D.R., πηγή πληροφόρησης :Quellen : Denkmal Nikos Beloyannis, 1952
René Graetz , Endlich/Wurlitzer 1990/ Wiki.de * ).
*Διαβάζουμε πως ο René Graetz ήταν ένας από τους πιο αξιολογους εικαστικούς καλλιτέχνες της πρώην Ανατολικής Γ.Λ.Δ. ( D.D.R. Στα γνωστότερα έργα του συγκαταλέγονται τα Μνημεία στην είσοδο των Στρατοπέδων Συγκέντρωσης “Μπούχεβαλντ” και “Σάχσενχάουζεν” ). Ο ίδιος ο καλλιτέχνης πολέμησε το Χιτλερικό καθεστώς στο πλευρό των Συμμάχων, ενταγμένος στους κύκλους των Γερμανών αντιφασιστών στο εξωτερικό. Το1946 έγινε μέλος του Κ.Κ.Γ. και έζησε μέχρι τον θάνατο του το 1974 με πλούσιο έργο στο Ανατολικό Βερολίνο. Ήταν ζωγράφος , χαράκτης και γλύπτης. Από το 1970 στράφηκε στην ¨αφηρημένη τέχνη¨ ξεπερνώντας τα στενά όρια του λεγόμενου ¨σοσιαλιστικού ρεαλισμού¨.
Η μορφή του Νίκου Μπελογιάννη είναι τοποθετημένη στο προαύλιο / κήπο της Πολυτεχνικής Σχολής του Βερολίνου ( ανάμεσα στις οδούς “Römerweg , Ecke Treskowallee ” , auf dem “Campus der Hochschule für Technik und Wissenschaft”), συγκεκριμένα στο παράρτημα της σχολής , στην ανατολική συνοικία / τομέα της ενιαίας πια πόλης του Βερολίνου , στη συνοικία “Karlhorst” , ανάμεσα στις οδούς “Römerweg γωνία – Ecke Treskowallee”.
Το μνημείο είναι μάλλον άγνωστο και για τους περισσότερους Έλληνες μετανάστες/”ομογενείς” του Βερολίνου Κανονικά οι ελληνικοί δημοκρατικοί σύλλογοι και οι Κοινότητες θα έπρεπε να καταθέτουν στεφάνι κάθε χρόνο στην ημερομηνία εκτέλεσης του.
Ναι , βρίσκω σωστή την πρόταση ενός φίλου ότι θα έπρεπε να μεσολαβήσει η Ελληνική Πρεσβεία με αίτημα των Επιμελητηρίων πολιτισμού και των πολιτικοκοινωνικών οργανώσεων, ώστε το άγαλμα αυτό να έρθει στην Αθήνα.
Ένα Αμάλγαμα του μπρούτζινου αγάλματος του Νίκου Μπελογιάννη η το αυθεντικό έργο ( αφήνοντας ένα αμάλγαμα στην θέση που βρίσκεται σήμερα στο Βερολίνο ) να μεταφερθεί στην Ελλάδα και να στηθεί μπροστά από το υπάρχον μνημείο στο “Γουδί” , για τους εκατοντάδες αγωνιστές που εκτελέστηκαν σε αυτό τον μαρτυρικό τόπο στην διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Πρέπει όμως να ενδιαφερθεί το Υπουργείο Πολιτισμού.
Υπόμνηση : στην ίδια ημερομηνία δεν εκτελέστηκαν μόνο ο Νίκος Μπελογιάννης , αλλά και οι Αγωνιστές Ηλίας Αργυριάδης και ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΑΤΣΗΣ.
Ο τελευταίος μας άφησε και την διαχρονικής επιστημονικής αξίας μελέτη του ” Η βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα” , η οποία βασιζόταν στο όραμα της μεταπολεμικής γενιάς του Ε.Α.Μ. για την ανάπτυξη – ανοικοδόμηση της Ελλάδας , μετά από την γερμανική λαίλαπα , με την πλήρη αξιοποίηση των φυσικών της πόρων , των πλουτοπαραγωγικών πόρων και των εργατικών της δυνάμεων.
Ενώ το “αμερικάνικο όνειρο” ήταν να -μην – αναπτύξουμε βιομηχανία και να “ρεζερβάρουμε” τις πλούσιες ενεργειακές πλουτοπαραγωγικέ μας πηγές , για τις ανάγκες της “Δύσης” στο μέλλον !!! Με αποτέλεσμα να κατακλυστούμε , ιδιαίτερα τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια , από τα αμερικάνικά βιομηχανικά προϊόντα και είδη διατροφής , όπως επίσης και για να ενισχυθούν οι εξαγωγές και πάλι της “δύστυχης Γερμανίας”¨προς την Ελλάδα και την υπόλοιπη νότια και δυτική Ευρώπη ( σαν συμμάχου των Η.Π.Α. στην ανακατάληψη των “χαμένων εδαφών της Ανατολής” ) η οποία έπρεπε ν΄ανορθωθεί – ανοικοδομηθεί σε βάρος των λαών της υπόλοιπης Ευρώπης και πιο γρήγορα από από τις χώρες που ρήμαξε – λήστεψε – δέκα χρόνια πριν ο γερμανικός ιμπεριαλισμός , όπως και τελικά έγινε !
Σ΄εμάς έμενε μόνο , όπως και σήμερα , η συνταγή “βαριά βιομηχανία” του τουρισμού. Γνωρίζοντας πολύ καλά πως όποιος εξαρτάται μόνο από τουρισμό θα είναι πάντα αντικείμενο πολιτικών και οικονομικών “εκβιασμών”.
Όπως μας αντιμετωπίζει από το 1952 η “δημοκρατική” Γερμανία , με επιχειρήματα του τύπου : “Αθωώστε – Αμνηστεύστε του Γερμανούς Εγκληματίες Πολέμου , μην ζητάτε Γερμανικές Επανορθώσεις , ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΔΕΝ θα σας στέλνουμε δύο εκατομμύρια τουρίστες τον χρόνο , θα σας κάνουμε συκοφαντικό πόλεμο , μέσω “ανεξάρτητων” μ.μ.ε., και θα στέλνουμε τους Γερμανούς στην Τουρκία η στην Ισπανία” ( όπως το έχουν δοκιμάσει πολλές φορές αυτόν τον εκβιασμό).
Σήμερα βέβαια το νέο φτιασιδωμένο ΄”όραμα του τουρισμού” , μπροστά στην παγκόσμια οικονομική κρίση και την μείωση της μισθοδοσίας / απολαβών σε “τριτοκοσμικά” επίπεδα , βρίσκεται υπό πολύ χειρότερες προϋποθέσεις απ΄ότι στις δεκαετίες 60-90΄, έστω και για μια στρεβλή “οικονομική ανάπτυξη”.
Δεν παύουν όμως οι “δημοκρατικές δυνάμεις” να ονειρεύονται τώρα ένα νέο … Γερμανικό / Μερκελικό “Αναπτυξιακό” – “Σχέδιο Μάρσαλ” , σαν το παλαιό το Αμερικάνικο των δεκαετιών του 50 – 60΄ , συνοδεία ενός νέου “εθελοντικού” μεταναστευτικού ρεύματος -εξόδου, άλλων 2 – 2,5 Ελλήνων ( μετά από αυτό των δεκαετιών 60 – 80΄).
Υ.Γ. Θα πρέπει ν΄αναφέρουμε και δύο ενδιαφέρουσες μελέτες του Νίκου Μπελογιάννη , “Το Ξένο Κεφάλαιο στην Ελλάδα” & Σημειώσεις για το “Αγροτικό Ζήτημα της Ελλάδας”.
Υ.Γ. Στην βάση του μνημείου για τον Νίκο Μπελογιάννη στο Βερολίνο, αναγράφεται στη γερμανική γλώσσα απόσπασμα από την Απολογία του στο Στρατοδικείο , λίγο πριν την αναμενόμενη απόφαση εκτέλεσης του.
“””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””
“ Αγωνιζόμαστε για να δει η χώρα μας καλλίτερες μέρες χωρίς πείνα και πολέμους. Αυτός είναι ο στόχος μας και εάν το απαιτήσουν οι συνθήκες θυσιάζουμε ακόμα και την ζωή μας για τον σκοπό αυτό”
“””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””
“””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””
“ Αγωνιζόμαστε για να δει η χώρα μας καλλίτερες μέρες χωρίς πείνα και πολέμους. Αυτός είναι ο στόχος μας και εάν το απαιτήσουν οι συνθήκες θυσιάζουμε ακόμα και την ζωή μας για τον σκοπό αυτό”
“””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””
( με κλικ για μεγέθυνση στην φωτογραφία μπορείτε να διαβάσετε – αντιγράψετε το σχετικό απόσπασμα στα γερμανικά ).
