Του Μάκη Κοψίδη
Η συμμαχία του ΚΚ Πορτογαλίας με το Αριστερό Μπλοκ και τους Σοσιαλιστές για την ανατροπή της κυβέρνησης Κοέλιο ίσως να αιφνιδίασε κάποιους. Και αυτό γιατί το κόμμα αυτό δεν συγκαταλέγεται στον «κατάλογο» που έχει συντάξει το ιερατείο του Περισσού περί «οπορτουνιστικών, ρεφορμιστικών ή μεταλλαγμένων αριστερών και κομμουνιστικών κομμάτων», όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, το Αριστερό Μπλόκο, το Die Linke Γερμανίας και όλα τα υπόλοιπα κομμουνιστικά και αριστερά κόμματα. Είναι το μοναδικό κόμμα στη Δυτική Ευρώπη με σοβαρή επιρροή που διατηρεί σχέσεις με το ΚΚΕ. Μέχρι στιγμής, βέβαια. Γιατί η υποδοχή που είχε από τον «Ριζοσπάστη» η θέση των Πορτογάλων κομμουνιστών δείχνει ένα δυσοίωνο μέλλον στις σχέσεις των δύο κομμάτων. Στο ενδεχόμενο σχηματισμού κυβέρνησης από τη συμμαχία των ως άνω κομμάτων μιλά για «αριστερή διαχείριση που θα διασφαλίζει την ανάκαμψη στο κεφάλαιο και δήθεν θα ωφελήσει τους εργαζόμενους», για «αναβάθμιση του ρόλου της αστικής τάξης», δηλαδή ακόμα χειρότερα από την κυβέρνηση Κοέλιο.
Σε κάθε περίπτωση, η πολιτική του ΚΚ Πορτογαλίας έρχεται σε πλήρη αντίθεση με αυτήν του ΚΚΕ.
Αντί της λυσσαλέας επίθεσης στον ΣΥΡΙΖΑ, έχουμε τη συνεργασία και σε κυβερνητικό μάλιστα επίπεδο με το Αριστερό Μπλόκο.
Αντί της ισοπεδωτικής και πλήρους ταύτισης της σοσιαλδημοκρατίας με τη Δεξιά και το κεφάλαιο, ακόμα και όταν αυτή αλλάζει ριζικά πολιτική, έχουμε την προσέγγιση με τους Σοσιαλιστές.
Η πηγή αυτή της αντίθετης πορείας μεταξύ των δύο κομμουνιστικών κομμάτων είναι καθαρά ιδεολογικοπολιτική. Το ΚΚ Πορτογαλίας ακολουθεί σταθερά την πορεία που χάραξε ο γραμματέας του κόμματος μετά την δικτατορία του Σαλαζάρ, ο Αλβάρο Κουνιάλ. Σταθερή προσήλωση στην πολιτική συμμαχιών. Συνεργασία με όποιο κόμμα συγκλίνει πολιτικά σε ένα ελάχιστο κοινό πρόγραμμα, ανεξάρτητα από την προηγούμενη στάση του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι Σοσιαλιστές, που όχι μόνο συνέβαλαν στην ανατροπή της κυβέρνησης στην οποία συμμετείχαν αλλά και συμβάλλουν σε μια προοδευτική, αριστερή εναλλακτική πορεία.
Με δυο λόγια, οι κομμουνιστές στη Πορτογαλία ποτέ δεν υιοθέτησαν το σταλινικό δόγμα «ό,τι είναι ιδεολογικοπολιτικά πιο κοντά στο κόμμα, είναι και πιο επικίνδυνο για το κόμμα». Δόγμα που αποτελεί σημαία για την ηγετική ομάδα του ΚΚΕ στη μετά-Χαρίλαο εποχή. Δόγμα που έχει οδηγήσει την ηγεσία του σε μια πρωτοφανή ψύχωση ενάντια στη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ιδιαίτερα ενάντια στον Αλέξη Τσίπρα. Δόγμα που μετά πέντε χρόνια πρωτοφανούς κρίσης έχει καθηλώσει το ιστορικότερο κόμμα της χώρας στο 5%.
Το ΚΚ Πορτογαλίας επενδύει στη συμμαχία για να απαλλάξει τη χώρα και τους εργαζόμενους από τη Δεξιά.
Το ΚΚΕ επενδύει στην αποτυχία της κυβέρνησης Τσίπρα. Ποντάρει στην ανατροπή της. Πιστεύει ότι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα αυξήσει την επιρροή του. Αδυνατεί να διακρίνει το προφανές. Ότι μια υποτιθέμενη αποτυχία της κυβέρνησης δεν θα δώσει πόντους ούτε σε αυτό ούτε σε κανένα κόμμα του συνταγματικού τόξου, αλλά θα φουσκώσει τα πανιά της Ακροδεξιάς, της φασιστικής Δεξιάς.
Πηγή: Avgi.gr
