ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΜΑΝΤΑΔΑΚΗ
Είναι η πρώτη φορά στη διάρκεια της Μεταπολίτευσης που ένα αριστερό σχήμα στην Ευρώπη, μέσα από κοινοβουλευτικές διαδικασίες, αναλαμβάνει κυβερνητικές ευθύνες. Πρόκειται για τον ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα που αναφέρεται στη σύγχρονη ριζοσπαστική Αριστερά και στο οποίο οι Έλληνες ψηφοφόροι έδωσαν το προβάδισμα σε δύο αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις. Η χώρα, έπειτα από μια περιπετειώδη πορεία, που ξεκίνησε στις αρχές του 20ού αιώνα, έδωσε σκληρούς αγώνες για την κατάκτηση της Δημοκρατίας και κατέβαλε τεράστιες προσπάθειες για να βγει από την καθυστέρηση και τη μιζέρια. Η Ελλάδα του 1974, έτος κατά το οποίο ανατράπηκε η στρατιωτική δικτατορία, είναι πολύ διαφορετική από την Ελλάδα τού σήμερα. Εγκαθιδρύθηκε μια σταθερή κοινοβουλευτική Δημοκρατία, βελτιώθηκε σημαντικά το βιοτικό επίπεδο και έγιναν μια σειρά από έργα υποδομής.
Παρ’ όλα αυτά, η χώρα στη διάρκεια των τελευταίων τριάντα χρόνων έχει να επιδείξει σωρεία από αρνητικούς δείκτες. Κατατάσσεται στις πρώτες θέσεις ως προς τη διαφθορά, όπως επίσης και στην εκπομπή ρύπων στην ατμόσφαιρα. Η κατανάλωση ενέργειας παραμένει υψηλή για τα δεδομένα της χώρας και η παραγωγική της βάση είναι σχετικά περιορισμένη.
Οι ρίζες τού σημερινού προβλήματος της χώρας βρίσκονται ακριβώς στην προηγούμενη περίοδο, αυτή της Μεταπολίτευσης. Ο υπερδανεισμός, η διαπλοκή, η εκτεταμένη φοροδιαφυγή οδήγησαν στη διαμόρφωση ενός μεγάλου δημοσίου χρέους, του οποίου η διαχείριση είναι εξαιρετικά δύσκολη. Οι δυνάμεις που άσκησαν τη διακυβέρνηση της χώρας την περίοδο εκείνη (ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ.) και ευθύνονται για την αρνητική αυτή εξέλιξη της οικονομίας, με το ξέσπασμα της κρίσης εμφανίστηκαν ως ”σωτήριες δυνάμεις”, υποσχόμενες να οδηγήσουν τη χώρα στη σταθερότητα και την ανάπτυξη. Αυτοί δηλαδή που προκάλεσαν τη ζημιά προσέβαλαν τον λαό εμφανιζόμενοι ως αποκλειστικοί σωτήρες του έθνους. Οι πολιτικές που εφάρμοσαν την περίοδο 2009 – 2014 βάθυναν μάλιστα την κρίση στη χώρα και δημιούργησαν επιπρόσθετα προβλήματα στην ελληνική κοινωνία.
Αυτό που αντιμετωπίζει σήμερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛΛ. είναι επομένως το χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα και τα ερείπια που άφησαν πίσω τους αυτοί που κυβερνούσαν τη χώρα μέχρι τον Γενάρη του 2015. Δεν υπάρχει προηγούμενο στην Ευρώπη αλλά και στον κόσμο που να αντιστοιχεί με τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα. Η πολιτική αποκλεισμού της Αριστεράς από τα κέντρα εξουσίας εφαρμόστηκε κατά κόρο τη μεταπολεμική περίοδο όσον αφορά τον δυτικό κόσμο. Η συμμετοχή των κομμουνιστών στην κυβέρνηση της Γαλλίας σε συμμαχία με τους σοσιαλιστές δεν είχε μεγάλη διάρκεια. Στην Ιταλία το Κ.Κ., το μεγαλύτερο της δυτικής Ευρώπης, κρατήθηκε μακριά από την κυβέρνηση χάρη στη συμμαχία όλων των άλλων κομμάτων. Η συμμετοχή αριστερών κομμάτων σε κυβερνητικά σχήματα καταγράφηκε στη Σκανδιναβία, αλλά με επίσης μικρή διάρκεια. Για να μη θυμηθούμε τις τραγικές περιπτώσεις της Χιλής του Αλιέντε το 1973 και της Ινδονησίας του Σοεκάρνο το 1965.
Η Ελλάδα, επομένως, είναι μια διαφορετική περίπτωση όσον αφορά τις συνθήκες και τα χαρακτηριστικά, αλλά αντιμετωπίζει την ίδια αντιπαλότητα από το κατεστημένο του νεοφιλελευθερισμού και τις δυνάμεις της Δεξιάς, όπως κάθε εγχείρημα αριστερής διακυβέρνησης. Ο μόνος τρόπος για να ξεφύγει η χώρα από τα Μνημόνια και την εποπτεία είναι η ανασυγκρότηση της παραγωγικής βάσης και η επανεκκίνηση της οικονομίας της. Όσο η χώρα παραμένει σε χαμηλούς δείκτες τόσο θα διαιωνίζεται το αδιέξοδο του δανεισμού και του χρέους.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛΛ. αντιμετωπίζει τις δυσκολίες που προκαλεί η υπογραφή της συγκεκριμένης συμφωνίας. Εναλλακτική λύση στο πρόβλημα της χρηματοδότησης της χώρας δεν κατατέθηκε, συνεπώς βαδίζουμε σε μια υποχρεωτική πορεία τις δυσκολίες της οποίας οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε με ισχυρά αντισταθμίσματα. Κυρίως με τη στροφή της κυβέρνησης προς τη βελτίωση της καθημερινότητας του πολίτη και την αποκατάσταση του αισθήματος δικαίου που στη χώρα μας έχει κλονιστεί. Οι πολίτες γνωρίζουν ότι η κυβέρνηση αυτή δεν μπορεί να ”μοιράσει” λεφτά. Το γνωρίζουν όσο κι αν δυσανασχετούν, απαιτούν όμως από την κυβερνητική πολιτική, τον πρωθυπουργό και τα στελέχη της κυβέρνησης διαφάνεια, ειλικρίνεια, ηθική, εντιμότητα, αξιοκρατία και κάθαρση του δημόσιου βίου*. Πέρασαν οι εποχές που οι ψηφοφόροι άγονταν και φέρονταν από κομματικές ηγεσίες και φράξιες. Από την πρώτη αριστερή κυβέρνηση της χώρας και μοναδική στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή απαιτούν συνέπεια και σεβασμό. Αν κάποιοι δεν μπορούν να ανταποκριθούν, δεν έχουν παρά να αποχωρήσουν.
* Όλα αυτά προφανώς ισχύουν και για την εσωκομματική ζωή…
Πηγή: Avgi.gr
