Μάθαμε στα δύσκολα, και μάθαμε προχωρώντας και ρωτώντας. Αυτό ήταν το μυστικό της επιτυχίας του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με πολλά άλλα βέβαια.
Αν δεν είχαμε περάσει από το καμίνι των πολλαπλών δυσκολιών, αν δεν είχαμε υπερβεί το σύνδρομο της διάσπασης, αν δεν είχαμε κατακτήσει την κουλτούρα του διαλόγου και του σεβασμού στη διαφορετική άποψη, δεν θα είχαμε φτάσει να συνομιλούμε, με προνομιακό τρόπο, με ευρύτερα λαϊκά στρώματα.
Ολα αυτά, βέβαια, δεν σημαίνουν ότι και σήμερα είναι δεδομένη η συνοχή και η ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Κάθε άλλο. Μπροστά σε υπαρκτά προβλήματα, σε πραγματικές κρίσιμες διαφωνίες, πυκνώνουν οι διχαστικές φωνές και οι Σειρήνες της διάσπασης.
Η ήττα στις διαπραγματεύσεις και η νέα πραγματικότητα, όπως αυτή διαμορφώνεται, ενισχύουν τις αποκλίνουσες πορείες. Υπάρχει άραγε περιθώριο να μείνει ο ΣΥΡΙΖΑ ενιαίος; Ναι, με ορισμένες παραδοχές που πρέπει να γίνουν απ’ όλους μας:
1. Η «συμφωνία» δεν είναι ιδιοκτησία μας και έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με τις ιδέες και το πρόγραμμά μας. Είναι μια «συμφωνία» προϊόν αδίστακτου εκβιασμού, ενός πραξικοπήματος.
2. Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχουν ούτε προδότες ούτε τσάμπα μάγκες. Τα «ναι», τα «όχι», τα «παρών», μέσα στη Βουλή προέκυψαν με δυσκολία, βασανιστικά, με γνώμονα τις ανάγκες των πολλών, του κόσμου της εργασίας και των φτωχών, της νεολαίας. Οι αφορισμοί δεν βοηθούν. Οι κατηγορίες είναι ανιστόρητες και πολιτικά, βαθιά λαθεμένες.
3. Η «συμφωνία» δεν είναι οικονομικά – κοινωνικά βιώσιμη και σε καμία περίπτωση πολιτικά διαχειρίσιμη από μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Προσεκτικά, αλλά γρήγορα θα χρειαστεί να απεγκλωβιστούμε, χαράσσοντας έναν διαφορετικό δρόμο. Η εκπόνηση ενός νέου εναλλακτικού προγράμματος, με ανοιχτές και στο τραπέζι του διαλόγου όλες τις λύσεις, είναι αναγκαία.
4. Στο μεσοδιάστημα η κυβέρνηση θα χρειαστεί να πάρει πρωτοβουλίες, και με αλλαγές προσώπων στο κυβερνητικό σχήμα, που να σηματοδοτούν την απόφασή της, την απόφαση ολόκληρου του χώρου, όχι απλώς να αντισταθεί στην μνημονιακή λαίλαπα, αλλά και να προχωρήσει σε τομές προς όφελος των πολλών, των μεταναστών, των καταπιεσμένων. Πρόσωπα που κινούνται στη λογική του μονόδρομου, που επιδεικνύουν αυταρχική και συντηρητική λογική, δεν μπορούν να διαδραματίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Οι αριστερές ιδέες απαιτούν και αριστερούς ανθρώπους.
5. Το κόμμα και η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ έχουν κάθε λόγο να συνεχίσουν να κολυμπούν στα πολλαπλά κινήματα, να διεκδικούν και να συγκρούονται, ακόμα και με επιλογές της κυβέρνησης, διατηρώντας και ενισχύοντας την αριστερή, κινηματική και ριζοσπαστική φυσιογνωμία τους.
6. Να δοθεί ο απαραίτητος χρόνος και χώρος για να μπορούν τα μέλη του κόμματος και της Νεολαίας να συζητήσουν χωρίς απόλυτες διαχωριστικές γραμμές την προοπτική του απεγκλωβισμού από μια πορεία ξένη σε μας, εχθρική, παρά φύσιν. Να διερευνήσουν τις αναγκαίες συνθέσεις, που θα μας βγάλουν από τη σημερινή κρίση. Να δώσουμε, δηλαδή, μιαν ανάσα στον διάλογο, μια ευκαιρία στην ενότητα.
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
