Τη μεγαλύτερη εβδομαδιαία πτώση από τον Οκτώβριο του 2008 κατέγραψε η Wall Street το προηγούμενο επταήμερο. Τότε ήταν η κρίση των subrimes (των τίτλων που βασίζονταν στα καταρρέοντα στεγαστικά δάνεια των αμερικανικών τραπεζών). Τώρα οι λόγοι είναι πολλοί,αιχμή όμως των απειλών για την παγκόσμια οικονομία είναι η συνεχιζόμενη εξασθένιση βασικών δεικτών της κινεζικής οικονομίας. Γιατί;
Με απλά λόγια: Η Κίνα όπως είναι γνωστό εδω και πολλά χρόνια έχει μετατραπεί σε παγκόσμιο εργοστάσιο. Τεράστιες ποσότητες βιομηχανικών προϊόντων μαζικής κατανάλωσης κατασκευάζονται στην Κίνα (πχ το 99% της παγκόσμιας παραγωγής φωτογραφικών μηχανών ή το 85% των λευκών οικιακών συσκευών) και στη συνέχεια παίρνουν το δρόμο της διάθεσης στις ανεπτυγμένες αγορές. Οταν η ζήτηση πέφτει τότε πέφτουν και οι παραγγελίες προς τα κινέζικα εργοστάσια(είχαμε πολύ σημαντική νέα υποχώρηση του δείκτη μεταποίησης της κινεζικής οικονομίας).
Και όταν συμβαίνει αυτό τότε πέφτουν και οι παραγγελίες πρώτων υλών (πετρέλαιο, χάλυβας, άλλα μέταλλα κλπ) που κάνουν οι Κινέζοι στις χώρες που παράγουν πρώτες ύλες. Και τότε οι χώρες αυτές (συνήθως BRICS και χώρες του τρίτου κόσμου) βλέπουν τα έσοδά τους να μειώνονται κατακόρυφα (κραχ στα αραβικά χρηματιστήρια αλλά και στη Ρωσία εφερα η κατακόρυφη πτώση της τιμής του πετρελαίου λόγω της μείωσης της ζήτησης από την Κίνα) και αυτό σημαίνει ή ότι θα δανειστούν ή ότι θα κάνουν περικοπές για να τα βγάλουν πέρα.
Ο φαύλος κύκλος της ύφεσης και του δανεισμού ανατροφοδοτείται και τη συνέχεια τη γνωρίζουν όλοι και πολλοί καλά πλέον οι ΄Ελληνες (η πτώση του πετρελαίου οδήγησε σε μεγάλη εξασθένιση του ρουβλιού και αυτά είχαν ως αποτέλεσμα να μειωθεί σημαντικά φέτος ο αριθμός των Ρώσων τουριστών στην Ελλάδα).
Υπάρχουν πολλά σημεία που θα μπορούσε να σταθεί κανείς περιγράφοντας αυτό το καθοδικό για την παγκόσμια οικονομία σπιράλ στο οποίο φαίνεται να εισερχόμαστε με ταχείς ρυθμούς.Βεβαίως υπάρχουν εργαλεία που το επιβραδύνουν,όμως οι νέες ισορροπίες που επιτυγχάνονται είναι συνήθως σε βάρος των ασθενεστέρων.
΄Εχει όμως ιδιαίτερη σημασία να σταθούμε στον τρόπο που συμπεριφέρονται τα οικονομικά μεγέθη σε χώρες με εθνικά νομίσματα σε αυτές τις συνθήκες. Και δεν είναι μόνο η υποτίμηση του ρουβλιού.Ανάλογα είναι τα φαινόμενα σε πάρα πολλές περιφερειακές χώρες οι οποίες είναι πολύ ισχυρότερες εξαγωγικά απο τη χώρα μας. Γιατί εκτός από τη μεγάλη πτώση των εξαγωγών πρώτων υλών που προσφέρουν τον βασικό πλούτο στη χώρα (ακόμη και η πλουσιότερη χώρα της Ευρώπης η Νορβηγία κλυδωνίστηκε την τελευταία περίοδο) αποσύρονται μπροστά στο φόβο της αναπόφευκτης διολίσθησης ή υποτίμησης του εθνικού νομίσματος κεφάλαια από τη χώρα κάτι που πυροδοτεί την υποτίμηση των εθνικών νομισμάτων. Είναι χαρακτηριστικό ότι περισσότερα απο 2 τρις δολάρια έφυγαν απο τις αναδυόμενες αγορές τις τελευταίες εβδομάδες.
Τί τύχη θα είχε σε τέτοιες συνθήκες μια Ελλάδα με εθνικό νόμισμα και χωρίς (πλην τουρισμού) εξαγωγικές επιδόσεις και επιπλέον χωρίς στοιχειώδη συναλλαγματικά αποθέματα και με τις τράπεζες εξαερωμένες; Την απάντηση μπορεί να τη δώσει ο καθένας που διαθέτει στοιχειώδη οικονομική σκέψη…
