Γενάρης-Αύγουστος 2015 ένα επτάμηνο του πιο πυκνού πολιτικού χρόνου στην νεότερη ελληνική ιστορία, σε γεγονότα και εξελίξεις.
Στις 25 Γενάρη αναδείχνεται η πρώτη αριστερή κυβέρνηση στην ιστορία της χώρας και της ΕΥΡΩΠΗΣ και 6 μήνες μετά ανατρέπεται εκ των ενδο με άθλιες ίντριγκες και απολίτικες συνδικαλιστικές μεθοδεύσεις που παραπέμπουν στις πιο σκοτεινές περιόδους της ήττας του κομμουνιστικού κινήματος. Το μέτωπο της αριστεράς προσφεύγει έτσι αναγκαστικά στο λαό ζητώντας την εκ νέου λαϊκή και κοινοβουλευτική νομιμοποίηση της Κυβέρνησης του.
Η πρώτη κυβέρνηση της αριστεράς
Στις 25 Γενάρη η κοινωνία της εργασίας ξεπερνώντας το πλέγμα μιας ολοκληρωτικής οικονομικής και πολιτικής τρομοκρατίας, αναδείχνει την πρόταση εξουσίας-διαχείρισης του ΣΥΡΙΖΑ σε πολιτική ηγεμονία και η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ της αριστεράς με δημοκρατικούς όρους κατακτά την κοινοβουλευτική νομιμοποίηση της.
Η αριστερή κυβέρνηση Τσίπρα στις 25 Γενάρη είναι μια πραγματικότητα στον ευρωπαϊκό χώρο, στην καρδιά δηλαδή των παγκόσμιων εξελίξεων και ανταγωνισμών για ευρωπαϊκή και παγκόσμια ηγεμονία.
Η αριστερά σπάει την καραντίνα της πολιτικής της απαγόρευσης και απομόνωσης για πρώτη φορά μετά το μεταπολεμικό δόγμα Τσόρτσιλ και το μετεμφυλιακό δόγμα Τρούμαν και μάλιστα σε ένα γεωπολιτικό κόμβο όπου οι οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις σε αυτόν, παράγουν άμεσα αποτελέσματα πανευρωπαϊκής και παγκόσμιας εμβέλειας!
Στη χώρα και στην κυβέρνηση της αριστεράς επικεντρώνεται έτσι καθημερινά το παγκόσμιο ενδιαφέρον τόσο από την μεριά της νεοφιλελεύθερης αντίδρασης, όσο και τη μεριά των προοδευτικών δημοκρατικών δυνάμεων, των λαϊκών μαζών και των προοδευτικών χωρών.
Ο ασύμμετρος πόλεμος
Από τις 25 Γενάρη το βράδυ πριν ακόμη η κυβέρνηση της αριστεράς υπάρξει τυπικά, βρίσκεται αντιμέτωπη με μια σύγκρουση που της επιβάλλεται με όρους ανορθόδοξου πολέμου ασύμμετρων μεθοδεύσεων και απειλών ακόμη και για τη γεωπολιτική ενότητα της χώρας.
Το τελεσίγραφο των Βρυξελλών-Βερολίνου προς την ασυγκρότητη ακόμη κυβέρνηση Τσίπρα δεν έχει πολλά να ζηλέψει από το Μουσολινικό τελεσίγραφο στις 28 Οκτώβρη του ‘40.
Η στρατηγική της αριστερής παρένθεσης και της αναλωσιμότητας του ΣΥΡΙΖΑ μπήκε στην τελική ευθεία κορύφωσης της με τα τελεσίγραφα των Βρυξελλών-Βερολίνου. Σε λιγότερο από μια εβδομάδα και έξω από κοινοβουλευτικές διαδικασίες, η κυβέρνηση Τσίπρα οφείλει σύμφωνα με τα τελεσίγραφα που πολλαπλασιάζονται, να ανταποκριθεί σε όλες τις απαιτήσεις του 2ου μνημονίου των Κυβερνήσεων Σαμαρά-Βενιζέλου που έμειναν στη μέση το 2014, διαφορετικά η ελεγχόμενη πτώχευση περνάει σε φάση ανεξέλεγκτης διαλυτικής χρεωκοπίας που χρεώνεται φυσικά στην αριστερά.
Η στρατηγική της αριστερής παρένθεσης και αναλωσιμότητας του ΣΥΡΙΖΑ και η εκεχειρία του Φλεβάρη
Το περιεχόμενο και τους στόχους της, τους αποκαλύπτει αρκετούς μήνες πριν-αρχές φθινοπώρου η Ντόρα Μπακογιάννη σε δημόσια τοποθέτηση της.
«…εξήγησα στους ευρωπαίους εταίρους και αξιωματούχους, αναφέρει η κ.Μπακογιάννη, ότι το να θεωρούν τον ΣΥΡΙΖΑ άμεσα αναλώσιμο οδηγεί σε ΕΜΦΥΛΙΟ!»
Αυτός όμως είναι ο τελικός στόχος της επιχείρησης «αριστερή παρένθεση» που ξεδιπλώνεται σε δύο κύρια μέτωπα από τις αρχές του 2014 και σε ένα συμπληρωματικό τους.
· Τη θεωρία των δύο άκρων στο εσωτερικό Χρυσή Αυγή – ΣΥΡΙΖΑ.
· Την οικονομική και πολιτική τρομοκρατία από το εξωτερικό συνδυασμένη με το «πάγωμα-τέλμα» του 2ου μνημονίου των Σαμαρά-Βενιζέλου.
· Την δημιουργία και διεύρυνση πολιτικού ρήγματος στον ΣΥΡΙΖΑ.
Η νεοφιλελεύθερη πολιτική μαφία των Βρυξελλών σε συμφωνία με το Δ.Ν.Τ παρά τις Αμερικανογερμανικές αντιθέσεις φαίνεται να έχουν καταλήξει ότι τα μνημόνια έχουν πλήρως αποτύχει και η κρίση στην Ελλάδα δεν είναι διαχειρίσιμη με το χρέος να αυξάνεται αλματώδικα παρά την θηριώδη εσωτερική υποτίμηση ( μισθοί, συντάξεις,P.S.I, κράτος πρόνοιας…).
Με εξαντλημένες τις κύριες πολιτικές δυνάμεις του συστήματος της κλεπτοκρατίας και της διαφθοράς χωρίς σημαντικές και αποτελεσματικές πολιτικές εφεδρείες, η εμφυλιοπολεμική διαμάχη και σύγκρουση, είναι ελκυστική επιλογή για την ξένη αρμοστεία και τις συμμοριακές ομάδες της εγχώριας ολιγαρχίας.
Η αναπαραγωγή των φαινομένων Λιβύης, Αιγύπτου, Συρίας, Ουκρανίας στους δρόμους της Αθήνας και των άλλων πόλεων μπορεί να διασφαλίσει
1. Την ανασυγκρότηση του πολιτικού συστήματος.
2. Την υπερκάλυψη των απαιτήσεων των δανειστών ακόμη και με το πάγωμα (δήμευση) των καταθέσεων των Ελλήνων πολιτών του εσωτερικού στις δυτικοευρωπαϊκές τράπεζες.
3. Την υποταγή του ευρωπαϊκού νότου στην ευρωγερμανική στρατηγική.
4. Την αποκατάσταση νέων ισορροπιών στις Αμερικανογερμανικές αντιθέσεις σε σχέση με την χρήση του γεωπολιτικού χώρου της Ελλάδας στο οικονομικό, πολιτικό και στρατιωτικό πεδίο.
Έτσι από τις αρχές του 2014 Βερολίνο-Βρυξέλλες-Ουάσινγκτον και οι υπάλληλοι τους στην Αθήνα, δεν διαχειρίζονται καμία διέξοδο από την κρίση, αλλά την προοπτική της εμφύλιας σύγκρουσης με την ανεξέλεγκτη χρεωκοπία της χώρας. Τα μέτωπα της επιχείρησης «αριστερή παρένθεση» και εμφυλιοπολεμικής σύγκρουσης έχουν πλέον από τα μέσα του 2014 προσδιορισμένους ακόμη και χρονικά οικονομικούς και πολιτικούς στόχους ώστε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που θεωρείται σίγουρος νικητής των εθνικών εκλογών, να εγκλωβιστεί και να οδηγηθεί αναγκαστικά στον πρώτο μήνα κιόλας της διαχείρισης της σε στάση πληρωμών.
Ο Σαμαράς φαντάζεται τον εαυτό τους ως αρχιστράτηγο και νέο Παπάγο! Με υπασπιστές τους Βορίδη και Γεωργιάδη προαναγγέλλει θριαμβευτικά μέσα στη Βουλή την επιτυχία της επιχείρησης και τα αποτελέσματα της.
20 Φλεβάρη και game-over για τον Τσίπρα, τον ΣΥΡΙΖΑ και την Κυβέρνηση της αριστεράς. Η εξουσία θα ψάχνει τον ιδιοκτήτη της τον Σαμαρά, στους ματωμένους δρόμους, στις σπασμένες τράπεζες, στα κλειστά βενζινάδικα και τα λεηλατημένα μπακάλικα για να τον ξαναστήσει στο θρόνο του νικητή και τροπαιούχο.
Η αντίσταση, η σύγκρουση και το πραξικόπημα
Με την χώρα καθολικά λεηλατημένη, αποικιοκρατούμενη και εκχωρημένες τις οικονομικές και πολιτικές λειτουργίες της στις Βρυξέλλες και την Τρόικα, με το κράτος της διαπλοκής ολοκληρωτικά εχθρικό, χωρίς κανένα πολιτικό σύμμαχο στο εσωτερικό και χωρίς διεθνή στηρίγματα, με τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ πολιτικά αδύναμο και ρηγματωμένο, η Κυβέρνηση της αριστεράς μπαίνει στην σύγκρουση του ανορθόδοξου πολέμου που της έχει επιβληθεί.
Οι εγκάθετοι της τρόικας εξωτερικού και της τρόικας εσωτερικού στο ταμείο Χρηματοπιστωτικής σταθερότητας και στη γενική γραμματεία εσόδων, επιστρέφουν αμέσως μετά τις εκλογές πραξικοπηματικά στην ΕΚΤ 12 δις ευρώ που μπορούσαν να διασφαλίσουν την χρηματοπιστωτική λειτουργία του εγχώριου τραπεζικού συστήματος που έχει απονεκρωθεί από τα μέσα του 2014 και την υλοποίηση σημαντικού μέρους του προγράμματος αστικοδημοκρατικού εκσυγχρονισμού σε αντινεοφιλελεύθερη κατεύθυνση με ανασυγκρότηση του κοινωνικού κράτους όπως έχει εξαγγελθεί στην Θεσσαλονίκη. Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης στερείται έτσι κάθε δυνατότητας υλοποίησης!
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες η Κυβέρνηση Τσίπρα με μόνο όπλο την μαχητική αγωνιστική συμπαράσταση του λαού, ανατρέπει και ματαιώνει τα σχέδια της άμεσης εμφυλιοπολεμικής σύγκρουσης και της διαλυτικής χρεωκοπίας της χώρας.
Υλοποιεί ένα μέρος του κεντρικού πυρήνα του προγράμματος της Θεσσαλονίκης και ταυτόχρονα υπογράφει πολεμική εκεχειρία 4 μηνών με τον άξονα Βερολίνου-Βρυξελλών-Ουάσινγκτον στις 20 Φλεβάρη.
Απορρίπτει τη λογική και το περιεχόμενο των μνημονίων και διαπραγματεύεται ένα νέο πρόγραμμα οικονομικής σταθεροποίησης με βιώσιμο χρέος!
Είναι μια τεράστια πολιτική νίκη της αριστεράς και της χώρας. Η διαπραγμάτευση δεν είναι πια συζητήσεις ειδικών και τεχνοκρατών με δοσμένο το νεοφιλελεύθερο πλαίσιο σε παραθεσμικά μυστικοσυμβούλια.
Η διαπραγμάτευση είναι σύγκρουση πολιτική και δημόσια σε κάθε πλευρά της. Δεν περιορίζεται μόνο στην Ελλάδα. Παίρνει πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο χαρακτήρα. Συμμετέχουν οι λαοί, οι πολιτικές δυνάμεις, η διανόηση, οι ηγεσίες των κρατών…
Αμφισβητούνται οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές και η ίδια η ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού, αποκαλύπτονται οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, οι στρατηγικές και οι στόχοι τους, η ποιότητα των διεθνών σχέσεων, ο εκφυλισμός των ευρωπαϊκών θεσμών, αναζητούνται οι βαθύτερες αιτίες της παγκόσμιας και ευρωπαϊκής καπιταλιστικής κρίσης.
Η αποικιοκρατούμενη Ελλάδα με την Κυβέρνηση της αριστεράς γίνεται παγκόσμιος πόλος αμφισβήτησης της νεοφιλελεύθερης βαρβαρότητας και είναι αυτή που καθορίζει από το ικρίωμα του οικονομικού στραγγαλισμού της την πολιτική ατζέντα της σύγκρουσης.
Το πραξικόπημα, το δημοψήφισμα και η συμφωνία
Η σύγκρουση παίρνει κινηματικά χαρακτηριστικά που ξεπερνούν κατά πολύ τα όρια της Ελλάδας και στοχεύουν στην καρδιά της νεοφιλελεύθερης αντίδρασης. Έτσι αποφασίζεται η τελική έφοδος της επιχείρησης «αριστερή παρένθεση» μέσα και από μια εμφυλιοπολεμική σύγκρουση. Εκτιμούν πως η οικονομική και πολιτική κόπωση του ελληνικού λαού και ο υπονομευμένος από το ίδιο του το κόμμα Τσίπρας, είναι οι πιο ευνοϊκές συνθήκες για την επιτυχία της επιχείρησης.
Στις 23 ΙΟΥΝΗ στην σύνοδο κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι σε άτυπα όργανα της ευρωζώνης, ο καλός χωροφύλακας του νεοφιλελευθερισμού με το προφίλ του φιλέλληνα Γιούνγκερ παραδίδει στον Τσίπρα ένα κείμενο συμφωνίας τελικό και αμετάκλητο που είναι αδύνατο να γίνει αποδεκτό και που δεν έχει καμία σχέση με τα σημεία προσέγγισης της τετράμηνης διαπραγμάτευσης.
Με την παράδοση του τελεσιγράφου ο άνθρωπος των Αμερικανών στα κορυφαία ευρωπαϊκά όργανα, Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού συμβουλίου Πολωνός Ντοναλτ-Τουσκ κουνώντας το χέρι στον Τσίπρα του λέει έξω από κάθε διπλωματική γλώσσα το περίφημο game–over!Είναι Πέμπτη 23 ΙΟΥΝΗ.
Το game–over σημαίνει ότι τη Δευτέρα 26 ΙΟΥΝΗ δεν θα υπάρχετε όχι μόνο σαν κυβέρνηση αλλά ούτε σαν χώρα.
Το GREXIT και η εμφύλια σύγκρουση έχει αποφασιστεί στο ανώτερο δυνατό επίπεδο!
Είναι χαρακτηριστικές οι δηλώσεις των ηγετών και των Ευρωπαίων αξιωματούχων το βράδυ στις 23 ΙΟΥΝΗ για ανθρωπιστική βοήθεια στην Ελλάδα αλλά όχι μέσω της Κυβέρνησης αλλά μέσω μη κυβερνητικών οργανώσεων! Έχουν καθορίσει ακόμα και τα στρατόπεδα και τους συμμάχους τους!!!
Ο Τσίπρας και η Κυβέρνηση του απαντάει με το δημοψήφισμα. Ο Σαμαράς ως νέος «Παπάγος» εξαγγέλλει αποχή και ετοιμάζεται με τις ορδές του να ανατρέψει τον Τσίπρα στους δρόμους. Ανακαλείται όμως στη τάξη από τα αφεντικά πριν φτάσει στη Βουλή για να διαμορφωθεί υπό τη νεοφιλελεύθερη πολιτική μαφία το στρατόπεδο του «ΝΑΙ».
Ο Ντράγκι κλείνει τις τράπεζες από την Δευτέρα 26 Ιούνη. Με κλειστές τράπεζες η πολιτική απονομιμοποίηση της αριστερής Κυβέρνησης μέσω του δημοψηφίσματος φαίνεται να ναι εύκολη υπόθεση.
Με πλειοψηφία του ΝΑΙ ή οριακή μόνο πλειοψηφία του ΟΧΙ, η Αθήνα θα μεταβληθεί σε πλατεία ΜΕΪΝΤΑΝ. Σε αυτό καλεί μάταια βέβαια την επαύριον κιόλας του δημοψηφίσματος ο νέος μαχαλόμαγκας της δεξιάς «σε 48 ώρες η αστική τάξη αναλαμβάνει δράση».
Ο λαός με απόλυτη ψυχραιμία από τις πιο διαφορετικές ιδεολογικές και πολιτικές αφετηρίες και μέσα σε πολεμική ατμόσφαιρα απαντά μ’ένα συντριπτικό «ΟΧΙ».
Λέει ΟΧΙ στην εμφύλια σύγκρουση, ΟΧΙ στα πραξικοπήματα, ΟΧΙ στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της Ευρώπης, υπερασπίζεται την Κυβέρνηση και επιβάλλει νέα διαπραγμάτευση.
Ένα σημαντικό πολιτικό ρήγμα στη νεοφιλελεύθερη μονολιθικότητα της Ευρώπης είναι γεγονός καθώς όχι μόνο η σοσιαλδημοκρατία αλλά και συντηρητικές πολιτικές δυνάμεις και ο Αμερικάνικος παράγοντας εξαναγκάζονται σε αναδίπλωση από την γραμμή της διαλυτικής χρεωκοπίας και της εμφύλιας σύγκρουσης.
Ο Σαμαράς εκδιώκεται εξευτελιστικά από την ηγεσία της Ν.Δ, όπως προηγούμενα το ίδιο είχε υποστεί και ο συνεταίρος του Βενιζέλος.
Στις 12 Ιούλη μέσα στις γνωστές συνθήκες πολιτικής του αιχμαλωσίας στην οποία υποχρεώθηκε και από τμήματα του κόμματος του, ο Τσίπρας με την ευθύνη του ως Πρωθυπουργός ηγέτης μιας χώρας και ενός λαού, υπογράφει τη συμφωνία συνθηκολόγηση.
Είναι το μέγιστο που επιτρέπουν οι συσχετισμοί δύναμης και το επίπεδο της ταξικής πάλης τόσο μέσα όσο και έξω από την χώρα.
Η συμφωνία και η ταξική πάλη
Είναι μνημόνιο πανηγυρίζει το μέτωπο του «ΝΑΙ» γιατί θέλει να την διαχειριστεί και να την μετασχηματίσει σε μνημόνιο αποικιοκρατούμενης χώρας.
Είναι μνημόνιο και ήττα διατυμπανίζουν οι κάθε λογής φορείς της παγκόσμιας ήττας του κομμουνιστικού κινήματος που δεν θέλουν και δεν μπορούν να χειραφετηθούν από αυτή.
Τι είναι λοιπόν?
Η συμφωνία και η πεντάμηνη διαπραγμάτευση και η ταξική σύγκρουση της αριστερής κυβέρνησης με όλες τις δυνάμεις της νεοφιλελεύθερης αντίδρασης στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο αποτελούν ενιαίο σύνολο αξεχώριστο.
Σαν τέτοιο σύνολο είναι μια σημαντική ιδεολογική και πολιτική νίκη της αριστεράς και της χώρας με καίριες θετικές επιδράσεις στις εξελίξεις στον ευρύτερο γεωπολιτικό της χώρο.
· Για πρώτη φορά στα 7 χρόνια της κρίσης η χώρα απόκτησε οντότητα ανεξάρτητου έθνους κράτους και όχι θλιβερού ζήτουλα και θλιβερής αποικίας.
· Η χώρα χειραφετήθηκε από τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς που την χρησιμοποιούσαν ως υπομόχλιο τους και ως μέσο και όργανο της οικονομικοπολιτικής αποσταθεροποίησης στον ευρωπαϊκό και ευρύτερο γεωπολιτικό της χώρο.
· Ανταποκρίθηκε στον ευρωπαϊκό και παγκόσμιο γεωπολιτικό της ρόλο, αποφορτίζοντας τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, που μπορούσαν να εξελιχθούν μέχρι και σε θερμό πόλεμο στην καρδιά της Ευρώπης.
Εκτός των άλλων σύντριψε και την εμφυλιοπολεμική ιδεολογία και ιδεοληψία ως πρωταρχικού παράγοντα καθορισμού των κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων απελευθερώνοντας την ταξική πάλη και το ρόλο της στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Αντέστρεψε και το βρώμικο ‘89 ξεπλένοντας τον ιδεολογικό και πολιτικό λεκέ του που η αριστερά κουβάλαγε από τότε.
Η συμφωνία είναι μεταξύ αντίπαλων στρατοπέδων και όχι ομοϊδεατών έχει εν δυνάμει συγκρουσιακό χαρακτήρα. Θα ναι η ταξική πάλη και το πολιτικό της επίπεδο που θα καθορίσει την κατεύθυνση και το περιεχόμενο της.
Η εκλογική μάχη και η συμφωνία
Η συμφωνία μπορεί να μετασχηματιστεί σε μνημόνιο και ήττα αναπαράγοντας τα ίδια αδιέξοδα αν η πολιτική ηγεμονία των εξελίξεων και ο καθορισμός της πολιτικής ατζέντας περάσει στις δυνάμεις της κλεπτοκρατίας, της διαφθοράς και της υποτέλειας με την πολιτική αποδυνάμωση του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό είναι και το κεντρικό επίδικο στην εκλογική μάχη στις 20 Σεπτέμβρη.
Απολύτως αναγκαία συνθήκη για προοδευτική δημοκρατική διέξοδο αναδείχνεται εκ των πραγμάτων όχι απλά η διασφάλιση της πολιτικής ηγεμονίας του ΣΥΡΙΖΑ στον καθορισμό των πολιτικών εξελίξεων και της πολιτικής ατζέντας, αλλά η αποφασιστική ενδυνάμωση της.
Τίποτε δεν είναι δοσμένο, καθώς στην μάχη πλαγιοκόπησης του ΣΥΡΙΖΑ, εγκλωβισμού και παγίδευσης του, μπήκαν και καινούριες πολιτικές εφεδρείες που συγκροτήθηκαν στην διάρκεια της πεντάμηνης σύγκρουσης.
Η συντριπτική εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να γίνει υπόθεση κάθε δημοκρατικού προοδευτικού ανθρώπου, κάθε κομμουνιστή και επαναστάτη.
Είναι η τελευταία ευκαιρία της αριστεράς να χειραφετηθεί από την παγκόσμια ήττα της, να ανταποκριθεί στην ιστορική της υποχρέωση, να ξαναγίνει η ελπίδα και η νιότη του κόσμου.
Η θέση του Εργατικού Αντιιμπεριαλιστικού Μετώπου
Το ΕΑΜ δεν υπήρξε ποτέ συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως δεν κράτησε αποστάσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ. Έδωσε σημαντικές πολιτικές μάχες με τον ΣΥΡΙΖΑ ή πλάι στον ΣΥΡΙΖΑ με τις δικές του θέσεις.
Θα είχε σημασία και ακόμη για την συγκυρία η αναφορά της θέσης μας για το φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ, όμως δεν το ιεραρχούμε ως πολιτική προτεραιότητα γιατί δεν θέλουμε να κρατήσουμε καμιά πισινή στην εξαιρετικής σημασίας μάχη που είναι μπροστά μας.
Η πολιτική μας προτεραιότητα είναι η μάχη για την συντριπτική εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και η διασφάλιση της πολιτικής του ηγεμονίας στις εξελίξεις.
Δεν φοβόμαστε ακόμη και την ήττα όχι την εκλογική αλλά την πολιτική. Θα την αντιμετωπίσουμε και θα απολογηθούμε για αυτή. Αυτό όμως που ποτέ δεν θα κάνουμε, είναι να γίνουμε πολιτική εφεδρεία των συμμοριών της αστικής τάξης. Να προκαλέσουμε την ήττα για να διαχειριστούμε ως πολιτικές ύαινες τα αποφάγια των λιονταριών και των τίγρεων.
Μιχάλης Βασιλάκης
γραμματέας του Εργατικού Αντιιμπεριαλιστικού Μετώπου
