«Οι πολίτες έχουν κοινωνική διαίσθηση για να ξεχωρίζουν τον καλύτερο, όταν και εφόσον τον αναζητούν, χωρίς παρωπίδες ή προσωπικά συμφέροντα»
Μεγαλειώδης -χωρίς υπερβολή- η εκλογική νίκη του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της Κυριακής. Κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, με διάσπαση, την οικονομία να αγκομαχά, με τα capital controls να συνεχίζονται, οι Έλληνες πολίτες απέκρουσαν για μια ακόμη φορά τους εκβιασμούς και επέλεξαν αυτόν και αυτούς που θεωρούν ότι δικαιούνται την ευκαιρία την οποία στέρησε ο Σόιμπλε και το ιερατείο του.
Το αποτέλεσμα αυτό είναι η απάντηση του ελληνικού λαού προς κάθε κατεύθυνση. Τις κυβερνήσεις μας θα τις εκλέγουμε εμείς και δεν θα τις διορίζετε εσείς.
ΑΥΤΗ η πολιτική νίκη προέκυψε από την ψήφο στην ελπίδα για μια καλύτερη Ελλάδα. Μια χώρα δημοκρατική, με κοινωνική δικαιοσύνη, απαλλαγμένη από τους ημετέρους και τους διαπλεκόμενους. Αυτή η νίκη ήταν μεγάλο μήνυμα ελπίδας στους λαούς της Ευρώπης. Είναι ιδιαίτερης σημασίας η δήλωση του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ: “Το αποτέλεσμα των ελληνικών εκλογών είναι μια σπουδαία επιτυχία για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλ. Τσίπρα. Είναι επίσης ένα σημαντικό μήνυμα για την ευρωπαϊκή Αριστερά.”
ΑΥΤΗ είναι λοιπόν η δεύτερη ευκαιρία. Για να υπάρξει και τρίτη, τόσο ο Αλέξης Τσίπρας όσο και η κυβέρνηση που θα σχηματίσει, πρέπει με ταχύτατους ρυθμούς να προχωρήσουν στο έργο της ανάταξης της ελληνικής οικονομίας και της δημόσιας διοίκησης. Κουράστηκαν οι πολίτες από την ατιμώρητη διαφθορά και τις σπατάλες του εθνικού εισοδήματος. Κουράστηκαν από βάρη τα οποία δεν μπορούν να σηκώσουν.
ΚΑΠΟΙΟΙ αναρωτιούνται: Μα πώς κερδίζει συνεχώς όλες τις πολιτικές μάχες ο Τσίπρας; Όσοι αναρωτιούνται, δεν έχουν επαφή με την ελληνική κοινωνία και τα κριτήρια των πολιτών. Οι πολίτες έχουν κοινωνική διαίσθηση για να ξεχωρίζουν τον καλύτερο, όταν και εφόσον τον αναζητούν, χωρίς παρωπίδες ή προσωπικά συμφέροντα. Τρελάθηκαν εκεί στο Βερολίνο με το αποτέλεσμα της Κυριακής. Σύσσωμος ο γερμανικός Τύπος εξέφραζε την απορία αλλά και τον θαυμασμό για την περίπτωση του Τσίπρα. Μα τι άλλο πρέπει να κάνουμε στους Έλληνες για να μην ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ, ήταν το κυρίαρχα διατυπωμένο ερώτημα.
ΕΒΑΛΕ πολύ μαγκιά ο κ. Μεϊμαράκης στην αντιπαράθεση και έκανε το… φαγητό λύσσα! Η σύγκριση με τον Τσίπρα ήταν συντριπτική. Φυσικά, ως προσωρινός πρόεδρος, δεν θα μπορούσε να κάνει όσα δεν έκαναν όλες οι ηγεσίες της Ν.Δ. Δηλαδή, να ανανεώσει σοβαρά το κόμμα του με πρόσωπα που δεν ήταν φθαρμένα και κραυγαλέα διαπλεκόμενα. Το αυτό ισχύει και για το ΠΑΣΟΚ, που απλώς συσπείρωσε σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές τους περισσότερους ψηφοφόρους που είχαν προτιμήσει το κίνημα του ΓΑΠ. Μάλιστα η δεύτερη χειρότερη επίδοση του ΠΑΣΟΚ ήταν αυτή στην Α΄Θεσσαλονίκης (4,32%) όπου εκλέγεται ο θρασύς Βενιζέλος! Στο Ποτάμι, στο οποίο στράφηκε η “μασονία” του Σημιτικού εκσυγχρονισμού, αν κάνουν τον κόπο, θα ανακαλύψουν πως με ένα σχήμα χωρίς ταυτότητα δεν μπορείς να συγκινήσεις τον σκληρά δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό.
ΣΤΟΝ χώρο της Αριστεράς, το ΚΚΕ επανέλαβε την ανακοίνωση που βγάζει τα τελευταία χρόνια μετά τις εκλογές. Μια ανακοίνωση που θα ισχύει και για τα επόμενα 100 χρόνια το λιγότερο. Όσο για τον Παναγιώτη Λαφαζάνη και τους πιστούς ακολούθους του, τα πράγματα είναι απλά. Όταν δεν έχεις πραγματική επαφή με την κοινωνία και τα αιτήματά της, εγκλωβίζεσαι σε περιορισμένο πολιτικό χώρο, ασκώντας πολιτική για τον εαυτό σου και την παρέα σου. Ο Παναγιώτης δεν είχε, ούτε έχει, ούτε φυσικά πρόκειται να αποκτήσει χαρακτηριστικά λαϊκού ηγέτη.
ΠΑΡΑΣΥΡΘΗΚΕ από τον έλεγχο του 30% του ΣΥΡΙΖΑ σε εσωκομματικό επίπεδο αλλά και σε επίπεδο Κοινοβουλευτικής Ομάδας και νόμιζε πως αυτό θα έχει πλήρη αντιστοίχηση και στην κοινωνία. Αυταπάτη που ενισχύθηκε από τους άφθονους αυλοκόλακες που έχει γύρω του. Το ίδιο έπαθαν και τα παιδιά της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ που βούτηξαν τα αρχεία και την κοπάνησαν. Νομίζουν πως χωρίς την παρουσία τους, οι νέοι δεν θα έχουν λόγο να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ. Και όμως οι νέοι, όπως έδειξαν τα ποιοτικά στοιχεία, ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ σε ποσοστό 40%! Τουλάχιστον αυτοί έχουν χρόνο να μάθουν. Οι άλλοι, οι εξηντάρηδες και βάλε, θα βρουν τη διαύγεια και την γενναιότητα να αντικρίσουν το μπόι τους, χωρίς να καταφεύγουν στους φακούς που βλέπουν πάντα τον γιαλό στραβό;
Πηγή: Αυγή
